Sandra Korstjens.

Alles wat je maar kwijt wil over Brazilië.
Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » di dec 30, 2014 22:19

18 december 2014 06:02
"Die chauffeurs zijn criminelen!"

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

12
110
2
"Diefstal is het!" Het zit mijn taxichauffeur in Bogotá flink dwars. Wereldwijd houdt taxidienst Uber de gemoederen bezig. En dus ook in Latijns-Amerika. De app, waarmee passagiers en chauffeurs met elkaar in contact worden gebracht, is ook hier illegaal. Want een taxivergunning komt er bij Uber-chauffeurs niet aan te pas.

Mijn taxichauffeur van vandaag heeft dan ook geen goed woord over voor zijn concurrenten: "Die chauffeurs zijn criminelen!"

De keren dat ik in Nederland een taxi nam zijn geloof ik letterlijk op één hand te tellen. Maar sinds ik in Latijns-Amerika woon ontkom ik er niet aan. Het openbaar vervoer is vaak slecht en op sommige plekken ’s avonds laat veel te link. Bovendien neem ik niet graag een overvolle stadsbus als ik met mijn dure camera en statief onderweg ben naar een interviewafspraak.

"Taxi-apps zijn hier al een tijdje populair."
Dus kies ik regelmatig voor een taxi. Die zijn hier gelukkig een stuk goedkoper dan in Nederland. En de laatste jaren is het ook nog makkelijker dan ooit om ze te bestellen. Langs de kant van de weg in de regen zwaaien tot er eindelijk eentje stopt? Nergens voor nodig. Je download gewoon een app om er een te bestellen. En een paar minuten later stopt hij voor je deur.

Maar nee, dan heb ik het dus niet over Uber. Taxi-apps zijn hier namelijk al een tijdje populair. Er is een heel scala van apps waar je uit kunt kiezen: 99taxi in Brazilië, Tappsi in Colombia en Yaxi in Mexico. Je moet maar net weten welke app in welke stad het meest gebruikt is. Ik heb intussen al een stuk of acht verschillende op mijn telefoon staan. Gelukkig werkt het populaire Easy Taxi bijna overal.

En makkelijk, dat is het zeker. Bovendien is er nog een enorm voordeel voor veel Latijns-Amerikaanse gebruikers: het is ook nog eens veilig. Zodra ik een taxi bestel zie ik de naam van de chauffeur, zijn telefoonnummer, nummerbord en vaak ook nog een foto. Ik weet dus precies met wie ik te maken heb.

Omgekeerd geldt dat ook. Veel chauffeurs zijn lyrisch over de apps. Zij pikken midden in de nacht namelijk ook liever geen vreemden op langs de kant van de weg. Want ze zouden niet de eerste chauffeur zijn die wordt beroofd.

"De mensen die Uber wel gebruiken, doen dat hier dan ook niet vanwege het geld."
Het fijne van al die apps is dat ze 100% legaal zijn. Alleen taxichauffeurs die alle vergunningen op zak hebben kunnen zich registreren als chauffeur. Maar Uber is daarop dus de uitzondering. Tot grote frustratie van de overige taxichauffeurs.

Persoonlijk kan ik me bijna niet voorstellen dat Uber hier echt een enorm succes gaat worden. Want het grote voordeel in Europa, het feit dat ze stukken goedkoper zijn dan een officiële taxi, geldt hier namelijk lang niet altijd. Volgens mijn Colombiaanse taxichauffeur rekenen ze soms zelfs meer: "Ze bestelen niet alleen ons, maar ook de passagiers."

De mensen die Uber wel gebruiken, doen dat hier dan ook niet vanwege het geld. Redenen zijn dat ze een luxere auto willen of omdat ze zich juist bij de gewone taxichauffeurs niet veilig voelen.

Op straat een taxi aanhouden is in sommige landen inderdaad niet slim, maar persoonlijk heb ik me nooit onveilig gevoeld bij een chauffeur die ik via een app had besteld. Ik houd het dus bij mijn inmiddels vertrouwde taxi-apps. En als een chauffeur toch niet bevalt? Dan geef ik hem gewoon een dikke onvoldoende.

@sandrakorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenla ... criminelen



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » di dec 30, 2014 22:20

22 december 2014 08:10
Lage verwachtingen, groot succes

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Eigenlijk hadden we gewoon moeten winnen. En Robben was uiteraard de beste speler van het toernooi. Daar zijn zelfs de meeste mensen die ik in Latijns-Amerika spreek het over eens. De dribbelaar uit Bedum komt nog regelmatig ter sprake als ik vertel dat ik uit Nederland kom.

Maar goed, we werden derde. Beter dan iedereen van tevoren had verwacht. En dus was het WK een succes. Een beetje zoals het toernooi zelf eigenlijk. Alle verhalen over de slechte organisatie en de vertraging bij de bouw van de stadions zorgden vooraf voor lage verwachtingen.

"Maar als mensen een chaos verwachten en alles gaat uiteindelijk best oké, dan heb je het als land misschien wel heel slim gespeeld."
Zelf maakte ik ook verhalen over de stadions die misschien niet op tijd klaar zouden zijn. Over stakingen en de belabberde infrastructuur van het land. Overdreven? Nee, dat vind ik nog steeds niet. Want de voorbereiding van Brazilië op het toernooi was gewoon niet goed.

Maar als mensen een chaos verwachten en alles gaat uiteindelijk best oké, dan heb je het als land misschien wel heel slim gespeeld. In de stadions kon uiteindelijk gevoetbald worden, de wedstrijden waren prachtig - en dus was het toernooi succesvol.

Zelfs de problemen met het verkeer vielen ontzettend mee. Maar dat kwam natuurlijk ook doordat iedereen vrij was op speeldagen. De Braziliaanse minister van Financiën gaf het WK zelfs gedeeltelijk de schuld van de recessie waar het land daarna in belandde. Want er waren veel te veel vrije dagen geweest om geld te verdienen.

Na afloop van het toernooi sprak ik in São Paulo veel teleurgestelde taxichauffeurs. De voetbalfans hadden maar voor weinig klandizie gezorgd. En hun gewone klanten, die in São Paulo wonen en werken, waren de stad grotendeels ontvlucht. Bovendien meden ook zakenreizigers Brazilië tijdens het WK als de pest. Er werd toch niet gewerkt en de prijzen waren torenhoog.

"Het feit dat er weinig veranderd is in het land zit veel mensen flink dwars."
Ik merk dat de gevoelens over het WK onder Brazilianen gemengd zijn. Niet alleen de nederlaag tegen Duitsland is een pijnlijke herinnering. Dat er weinig veranderd is in het land, zit veel mensen flink dwars.

Ja, er zijn nu twaalf mooie stadions. Maar daar hing een enorme prijskaart aan. En veel steden weten nu al niet zo goed wat ze daar mee aan moeten. Bovendien zijn de meeste infrastructuurprojecten die waren beloofd, nog altijd niet afgerond. Terwijl juist die projecten het leven van veel Brazilianen kunnen verbeteren.

Aan de andere kant heb ik de inwoners van Brazilië zelden zo trots gezien als tijdens het WK. Dat het land tegen alle verwachtingen in een succesvol toernooi organiseerde, verraste ook hen. "Ze zeggen zelfs dat het het beste WK ooit is", zei een stomverbaasde Braziliaan tijdens het toernooi tegen me. Brazilië heeft zichzelf overtroffen.

Het grootste nadeel daarvan? De verwachtingen voor de Olympische Spelen in 2016 zijn nu een stuk hoger gespannen.

@sandrakorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenla ... de_1234371



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » di dec 30, 2014 22:21

25 december 2014 06:16
Een koninklijke kerst

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

11
1436
4
"Even naar links kijken. Nu naar het midden. Ja, en naar rechts." Koning Willem-Alexander geeft de aanwijzingen en braaf gaan alle hoofden de juiste richting op. Het legertje fotografen drukt onophoudelijk af. Willem-Alexander, Máxima en hun drie dochters kijken glimlachend in de lens.

Voor mij is het de eerste keer dat ik een fotosessie van de koning en zijn gezin meemaak. En wat de locatie betreft, val ik met mijn neus in de boter. Ze zijn namelijk op vakantie in het Argentijnse bergdorp Villa la Angostura. In de winter een populaire plek om te skiën, maar ook nu, in de Argentijnse zomer, hoef je je hier niet te vervelen.

De koningin heeft zichtbaar zin in de kerstvakantie.
"U ziet het al, het is water, het is paarden en het is sporten. Maar vooral met familie zijn." De koningin heeft zichtbaar zin in de kerstvakantie. Voor Máxima is de bergachtige streek met kraakheldere meren en rivieren bekend terrein. Zij komt al van kleins af aan in dit gebied voor vakanties. Haar broer Martin heeft zelfs een restaurant in Villa la Angostura: Tinto Bistro.

In het dorp kent iedereen de Zorreguietas. Veel mensen hebben Máxima wel eens gezien: "Ik heb haar gezien omdat ik voor haar en haar familie heb gewerkt", vertelt een vrouw die ik op straat aanspreek. "Ze is heel gewoon gebleven."

De inwoners van Villa la Angostura zijn apetrots op het koninklijke bezoek. Tegelijkertijd kunnen Willem-Alexander en Máxima hier met een gerust hart over straat. "Mijn moeder is haar wel eens in de supermarkt tegengekomen", hoor ik van een andere inwoonster. "Het is hier heel ongedwongen."

De inwoners van Villa la Angostura zijn apetrots op het koninklijke bezoek.
Maar voordat de koning en koningin van hun kerstvakantie kunnen genieten moeten ze eerst nog een kwartiertje poseren voor de toegestroomde Nederlandse en Argentijnse pers. 's Ochtends vroeg meld ik me in het piepkleine haventje van Villa la Angostura. Na bijna een uur varen komen we aan op de zorgvuldig uitgekozen plek in het Los Arrayanes Nationaal Park.

Een prachtige locatie, maar er is één probleempje: op de bedachte plek is de zon veel feller dan verwacht en schijnt precies in alle camera’s. Funest voor goede foto’s en videobeelden natuurlijk, dus worden er nog snel wat alternatieven bedacht.

En dan komen de koning, koningin en drie prinsessen er plotseling al aan. Vanuit een bootje stappen ze de lange houten aanlegsteiger op. Dat moment mogen we nog niet vastleggen, maar als ze over de steiger naar het strand lopen, barst het geklik van de camera’s los.



Een paar foto’s op het strand en op een omgevallen boomstam die op het zand ligt. Dan beslist de koning dat hij toch naar de oorspronkelijke plek wil om wat foto’s te maken tussen speciale bomen die alleen in dit nationale park te zien zijn. Snel ren ik met mijn camera en statief via houten trappen de heuvel op. De fotografen stellen zich opnieuw op en zodra de koning en koningin in beeld verschijnen begint iedereen weer driftig te klikken.

"Klaar!", roept Amalia. "Eindelijk", verzucht haar zusje Alexia. "Ein-de-lijk…"
Vervolgens is het tijd voor nog wat foto’s van alleen de prinsesjes. Willem-Alexander en Maxima kijken toe als trotse ouders. "Ach kijk, Ariane heeft iets in haar oog", hoor ik een bezorgde Máxima opeens achter me zeggen. De prinses staat verwoed met haar ogen te knipperen.

En dan is het plotseling alweer afgelopen. Tot grote opluchting van de prinsessen. "Klaar!", roept Amalia. "Eindelijk", verzucht haar zusje Alexia. "Ein-de-lijk…". Alleen Ariane lacht nog even naar me voordat ze wegloopt.

De vakantie kan beginnen.

@sandrakorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenla ... ijke-kerst



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » wo jan 07, 2015 18:18

01 januari 2015 07:21
Goed nieuws

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

14
432
3
De oliebollen en appelflappen zitten achter de kiezen. Het vuurwerk is de lucht in geknald. En hopelijk is de kater vandaag een beetje draaglijk.

1 januari is natuurlijk een dag om vooruit te blikken op het nieuwe jaar. Om goede voornemens voor het eerst in de praktijk te brengen. Een dag ook om het rottige nieuwsjaar dat 2014 was te vergeten.

Toch wil ik vandaag nog één keer terugblikken. Niet op alle ellende van vorig jaar, maar juist op die verhalen waar ik blij van werd. Om alvast wat inspiratie te geven voor dit nieuwe jaar.

Al het goede komt in drieën. Dus hierbij mijn drie favoriete goede nieuwsverhalen uit 2014. Uit mijn 'eigen' Brazilië uiteraard.

"Zijn eerlijkheid zorgde niet alleen voor twee dankbare Mexicanen, maar leverde hem uiteindelijk zelfs een prijs van de Verenigde Naties op"
1. Op 12 juni stapte een groepje Mexicaanse voetbalfans in São Paulo bij Adilson Luiz da Cruz in de taxi. Het was de dag van de opening van het WK. Adilson zette de aangeschoten Mexicanen af bij hun hotel en vertrok naar huis. Toen hij zijn auto nog even wilde schoonmaken trof hij op de achterbank een map aan met daarin veertig WK-kaarten. Adilson twijfelde geen moment en reed terug naar het hotel om de eigenaren van de kostbare kaartjes op te sporen. Zijn eerlijkheid zorgde niet alleen voor twee dankbare Mexicanen, maar leverde hem uiteindelijk zelfs een prijs van de Verenigde Naties op. Een blije Adilson: "Mijn familie en vrienden zijn trots op me. Ik zal doorgaan het juiste te doen."

2. Chames Salles Rolim is het levende bewijs dat je nooit te oud bent om te leren. De 97-jarige Braziliaanse ontving op 7 augustus haar bachelordiploma rechten. Chames begon vijf jaar geleden aan haar studie. Ze wilde altijd al studeren, maar haar man vond dat geen goed idee. Na zijn dood besloot ze op haar 92ste toch nog naar de universiteit te gaan. "We kunnen altijd blijven leren, ook om beter met elkaar samen te leven", aldus Chames. De pas afgestudeerde bejaarde doet verder elke ochtend aan aquarobics, schrijft graag poëzie en studeert het liefst ’s nachts omdat het dan zo lekker stil is.

"De 24-jarige Bruno werd door Facebook teruggevonden door zijn familie"
3. En tenslotte het verhaal over de Facebookpagina 'SP invisível', oftewel 'Onzichtbaar São Paulo'. De pagina werd afgelopen maart opgericht door twee studenten. Hun idee is even simpel als bijzonder: bijna elke dag nemen ze een foto van een van de vele dakloze inwoners van São Paulo en plaatsen die, samen met het persoonlijke verhaal van de persoon, op Facebook. Het doel is om deze 'onzichtbare' mensen weer een gezicht te geven. Intussen heeft de pagina meer dan 150.000 volgers. Volgens een van de oprichters willen de meeste daklozen vooral gehoord worden. Want een glimlach of een praatje kan al een groot verschil maken. Maar in sommige gevallen leidde de pagina tot meer. De 24-jarige Bruno werd via Facebook zelfs teruggevonden door zijn familie. Zij reisden af naar São Paulo en brachten hem uiteindelijk terug naar huis.

Ik wens iedereen een mooi, liefdevol en vooral goed 2015!

@sandrakorstjens

http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... oed-nieuws



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » vr jan 09, 2015 17:48

08 januari 2015 06:59
Woorden versus wapens

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

26
611
0
Een pen. Een camera. Een potlood. Het kunnen krachtige wapens zijn. Je kunt er anderen mee beïnvloeden, mensen kwetsen en zwartmaken zelfs. Ook kun je er jezelf mee verdedigen. Maar helaas niet tegen een gek met een machinegeweer…

2014 was al een bijzonder slecht jaar voor de persvrijheid. Door de grote hoeveelheid gewapende conflicten in de wereld wordt het werk van journalisten steeds gevaarlijker. Slechts één op de zeven mensen op onze aardbol woont tegenwoordig in een land waar journalisten in alle vrijheid hun werk kunnen doen.

"Ook in mijn eigen regio, Latijns-Amerika, gaat het slecht. Hier zijn het vooral lokale journalisten die veel gevaar lopen."
Helaas belooft ook 2015 op dit gebied weinig verbetering. De aanvallen gisteren in Parijs maakten dat op een gruwelijke manier duidelijk.

Eerder deze week zag ik nog een artikel met daarbij foto’s van journalisten die afgelopen jaar om het leven kwamen. James Foley natuurlijk. En fotografe Anja Niedringhaus, die in april werd doodgeschoten in Afghanistan. De meeste collega’s werden net als zij in het Midden-Oosten gedood, nog altijd verreweg de gevaarlijkste regio voor journalisten op dit moment.

Sommigen waren simpelweg op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Maar vaak genoeg worden journalisten doelbewust vermoord, net als de slachtoffers in Parijs.

Ook in mijn eigen regio, Latijns-Amerika, gaat het slecht. Hier zijn het vooral lokale journalisten die veel gevaar lopen. Drie Latijns-Amerikaanse landen komen voor in de top 20 van dodelijkste landen voor journalisten in 2014: Paraguay, Mexico en Brazilië.

"Onvoorstelbaar en krankzinnig. Want hoe laf is het wel niet om woorden met wapens te beantwoorden?"
Zo werd de Paraguayaan Pablo Medina Velazquez doodgeschoten omdat hij verhalen schreef over de drugshandel in het oosten van Paraguay. De Braziliaan Pedro Palma berichtte regelmatig over corruptie en andere misstanden in zijn stad Miguel Pereira. Dat moest hij in februari vorig jaar met de dood bekopen.

En 2015 begon ook in Latijns-Amerika slecht. Negen gewapende mannen namen de Mexicaanse journalist Moisés Sánchez Cerezo afgelopen vrijdag mee uit zijn huis in de staat Veracruz, één van de gevaarlijkste staten in Mexico voor journalisten. Sindsdien is er nog geen spoor van hem gevonden. De kans dat ook hij is vermoord vanwege zijn woorden is groot.

Onvoorstelbaar en krankzinnig. Want hoe laf is het wel niet om woorden met wapens te beantwoorden? Met als doel angst aan te jagen. Want dat is wat de daders van de aanslag in Parijs natuurlijk ook willen. Dat we straks te bang zijn om ons werk uit te oefenen.

Tegen wapens kunnen we misschien niet op. Maar laten we ervoor zorgen dat onze woorden sterker zijn dan onze angst. Net zoals de dappere woorden van de vermoorde Franse cartoonist Charb. Want na eerdere bedreigingen aan zijn adres zei hij in 2012: "Ik sterf liever rechtop dan dat ik moet leven op mijn knieën."

#JeSuisCharlie

@sandrakorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/column/s ... sus-wapens



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » za jan 17, 2015 20:22

Heb je last van hoofdpijn? Nee. Hoesten? Nee. De afgelopen dagen koorts gehad? Nee.

In het vliegtuig onderweg naar Nicaragua ontvang ik een stapel papieren om in te vullen. Want je komt het Centraal-Amerikaanse land niet zomaar binnen. Naast de standaard douaneformaliteiten zie ik deze keer ook een papiertje dat gaat over mijn gezondheid. Of liever gezegd, over mijn ongezondheid.

"Eenmaal op het vliegveld van de hoofdstad Managua worden we eerst langs twee dames met plastic handschoenen en mondkapjes geleid."
Eén voor één vink ik de hokjes onder ‘nee’ aan. Of ik diarree heb. Of last van spierpijn.

Eenmaal op het vliegveld van de hoofdstad Managua worden we eerst langs twee dames met plastic handschoenen en mondkapjes geleid. "Even wachten, ja, nú op de stip gaan staan." Van een veilige afstand meten ze mijn temperatuur op met een warmtecamera.

Later lees ik dat de angst voor ebola de reden achter deze uitgebreide controle is. De meeste vliegvelden in deze wereld controleren alleen passagiers die uit West-Afrika komen, maar vluchten daarvandaan komen in Nicaragua niet aan. Dus controleren ze simpelweg elke passagier die langskomt.

Geen idee wat er gebeurt als ik gewoon een griepje onder de leden heb. Natuurlijk is het prima dat ze hun land willen beschermen tegen ziektes. Maar er bekruipt me toch altijd een gevoel van schijnveiligheid.

Toch zijn de controles niet alleen bedoeld om ebolapatiënten op te sporen. Ook chikungunya is hier gevreesd. En dat gevaar is een stuk realistischer. Het is dan wel geen dodelijke, maar wel een uiterst vervelende ziekte die inmiddels in grote delen van Centraal- en Zuid-Amerika voorkomt.

"Op internet staan foto’s van mannen in lichtblauwe pakken die met een soort rookmachines door de straten van Managua lopen."
Het verschil met de virusziekte dengue is klein. Beide worden overgebracht door muggen die overdag steken, door beide krijg je gewrichtskrampen en tegen beide is helaas nog geen medicijn gevonden.

En dus probeert ook de overheid in Nicaragua er alles aan te doen om deze ziektes tegen te gaan. Niet alleen door de controles op het vliegveld en het geven van tips over hoe je de ziekte kunt voorkomen, maar ook met meer drastische maatregelen. Ik heb ze zelf nog niet gezien, maar op internet staan foto’s van mannen in lichtblauwe pakken die met een soort rookmachines door de straten van Managua lopen.

Uitroken is blijkbaar het devies. En daarvoor worden pesticiden gebruikt. Ook niet bepaald gezond voor de rest van de buurtbewoners, lijkt me. Maar dat wordt blijkbaar voor lief genomen.

De koortscontrole op het vliegveld was gelukkig wat minder schadelijk. En jawel, ik kwam zonder problemen het land binnen. Helaas heb ik tijdens het schrijven van deze column wel weer een lading muggenbulten erbij gekregen. Toch nog maar wat extra antimuggenspray opspuiten. Want ik ben het land dan wel zonder ebola, chikungunya of dengue ingekomen, ik wil er ook graag weer gezond uit.

@SandraKorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... tscontrole




Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » wo feb 25, 2015 23:39

2 februari 2015 06:48
Verkleed als corrupte directeur of politicus

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Komend weekend is het weer tijd voor het grootste feest van het jaar in Brazilië: carnaval. Maar ondanks alle clichés die er in het buitenland over bestaan, kleedt lang niet elke Braziliaan zich straks in weinig verhullende tropische pakjes met veren en glitters.

De meeste Brazilianen die het feest op straat vieren, hebben in vergelijking met Brabant en Limburg zelfs vrij sobere carnavalsoutfits. Brazilianen zijn wat dat betreft meer van de accessoires. Bijvoorbeeld alleen een masker. En dan vooral die van in opspraak geraakte politici of andere opvallende publieke figuren. Bijzonder populair dit jaar zijn de zogenoemde Petrobras-gezichten.

"Brazilianen zijn wat dat betreft meer van de accessoires"
Het Braziliaanse staatsoliebedrijf Petrobras staat namelijk centraal in een omkopingsschandaal dat elke dag grotere proporties aanneemt. Medewerkers van het bedrijf zouden de afgelopen jaren steekpenningen van aannemers hebben aangenomen, in ruil voor lucratieve opdrachten. Ook het Nederlandse bedrijf SBM Offshore zou daarbij betrokken zijn.

Het geld werd onder meer gebruikt voor verkiezingscampagnes. Daardoor zijn nu ook tientallen politici beschuldigd van corruptie en witwaspraktijken.

Een van de hoofdverantwoordelijken voor het schandaal, in de ogen van veel Brazilianen, is president Dilma Rousseff. Want Petrobras is nu eenmaal een staatsoliebedrijf. Bovendien was Rousseff een tijdlang voorzitter van de Raad van Bestuur van Petrobras. Onduidelijk is nog steeds hoeveel zij van de omkoping wist. Maar hoe groter het schandaal wordt, hoe verder de populariteit van president Rousseff daalt.

Overigens ging het daarmee toch al niet zo lekker door de haperende economie, de stijgende inflatie en de droogte- en energieproblemen in het land. Niet zo verrassend dus dat haar masker het goed doet tijdens het carnaval.

"Niet zo verrassend dus dat haar masker het goed doet tijdens het carnaval"
Wie we ook op straat terugzien komende week is Dilma’s goede vriendin Graça Foster, die een aantal jaar aan het hoofd van Petrobras stond. Drie jaar geleden zette het tijdschrift Time haar nog op de lijst van de honderd invloedrijkste personen in de wereld. Nu is ze één van de hoofdrolspelers in het corruptieschandaal. Vorige week trad ze uiteindelijk af als CEO van Petrobras, zeer tegen de zin van haar vriendin Dilma Rousseff.

Een ander oud-directielid van Petrobras zag het trouwens niet zitten om zijn eigen gezicht tegen te komen tijdens carnaval. Een fabriek in Rio de Janeiro, een van de plekken waar de maskers worden gemaakt, zou door advocaten van Nestor Cerveró zijn opgebeld. Het advies was om vooral geen maskers van hem te maken, anders zouden ze een proces aanspannen. De fabriek gehoorzaamde.

Maar zijn hoofd stond al in een uitknipbare versie in een van de populairste tijdschriften van Brazilië. Het belooft dan ook een confronterend carnaval te worden voor Rousseff, Foster en Cerveró.

@sandrakorstjens

http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenla ... -politicus



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » wo feb 25, 2015 23:40

19 februari 2015 06:13
Hooligans zijn moederskindjes

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Een hooligan laat zich niet snel tegenhouden. Als je zin hebt om stoeltjes te slopen of met fans van de tegenpartij op de vuist te gaan, word je over het algemeen zelfs niet tot rust gebracht door tientallen breedgeschouderde agenten. Niet vrijwillig tenminste…

In de Braziliaanse stad Recife zorgen agressieve voetbalfans regelmatig voor grote problemen. Net als in de rest van het land vallen daar ook doden bij. Het meest bizarre slachtoffer van voetbalgeweld was waarschijnlijk de pechvogel die in mei vorig jaar een toiletpot op zijn hoofd kreeg. Die was door een niet bijster slimme vandaal uit het stadion gesloopt en naar beneden gegooid.

In plaats van de gebruikelijke mannen van de beveiliging stonden daar opeens hun eigen geliefde mama’s.
Maar de lokale club Sport Recife heeft nu iets gevonden, waardoor alle agressiviteit als sneeuw voor de zon lijkt te verdwijnen. Het wapen der wapens: moeders.

Toen ze vorige week het stadion binnenkwamen, keken al die volwassen kerels wel een beetje vreemd op. In plaats van de gebruikelijke mannen van de beveiliging stonden daar namelijk opeens hun eigen geliefde mama’s. Dertig vrouwen gingen gekleed in oranje hesjes met daarop de tekst ‘segurança mãe’, de ‘moederbeveiliging’.

Het was de derby tussen Sport en Náutico en deze dames zouden hun eigen agressieve zoons onder de duim gaan houden. Want ja, wie kan al die Braziliaanse moederskindjes nu beter in toom houden dan hun eigen mama? Dat bleek wel uit het feit dat de wedstrijd in alle rust verliep. Blijkbaar boezemt niemand anders zoveel ontzag in bij deze mannen vol testosteron.

Bij mij om de hoek hadden ze in hetzelfde weekend ook wel wat strenge moeders kunnen gebruiken. Want helaas probeerden fans van Corinthians en Palmeiras elkaar een dag later in São Paulo gezellig de hersens in te slaan. Vooral op straat voor het stadion van Palmeiras was het een grote puinhoop.

Dat is natuurlijk ook meteen het probleem van de moederbeveiliging. Want vaak gaat het pas echt los na afloop van de wedstrijd, als iedereen weer buiten op de stoep staat.

Of de moeders in Recife vaker de beveiligers gaan helpen of vervangen bij risicowedstrijden is nog onduidelijk. Ik zou zeggen: waarom niet? Maar laten we die vandalen dan na afloop ook meteen hand in hand met mama naar huis toe sturen. Dat zou pas echt voor meer rust zorgen.
http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... erskindjes



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » vr feb 27, 2015 20:42

Een koutje halen

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Ik was deze week aan het einde van de wereld. Tenminste, zo verkoopt de Argentijnse stad Ushuaia zich graag. Zelf stel ik me bij het einde van de wereld eigenlijk een iets eenzamere plek voor, maar in de zuidelijkste stad ter wereld struikel je over de toeristen die met z’n allen proberen om de beschaving te ontvluchten.

Een kansloze missie dus, maar mooi is het er gelukkig wel. Het einde van de wereld ligt namelijk in het ruige Vuurland. Dat klinkt heel warm, maar het is er juist ontzettend koud. Vooral voor een correspondent die inmiddels aan Braziliaanse temperaturen gewend is.

Dus zat ik een paar dagen geleden met vier truien, twee broeken, een sjaal om en wanten aan bibberend op een boot. En dan te bedenken dat het hier nu zomer is, net als op de rest van het zuidelijk halfrond.

Kou betekent luxe in Brazilië.
Wat me tussen het bibberen door opviel, was dat ik weinig van mijn nieuwe landgenoten zag. Waar je normaal gesproken in Latijns-Amerika niet om de Braziliaanse toeristen heen kunt, kwam ik ze nu alleen maar tegen in bescheiden groepjes.

Ik besloot aan de plaatselijke bewoners te vragen hoe dat toch kwam. “Brazilianen? Nee joh, die komen hier vooral in de winter!” Want wat blijkt: mijn warmbloedige landgenoten vinden het op dit moment te warm in Vuurland. Hoe kouder hoe beter, lijkt het credo.

Dat had ik eigenlijk kunnen weten, want kou betekent luxe in Brazilië.

In de buurt van São Paulo ligt zelfs een soort Zwitsers bergdorp, inclusief chalets en stoeltjeslift. Welgestelde Brazilianen gaan daar in het weekend graag naartoe om ‘een koutje te halen’, zoals een Braziliaanse vriendin van mij het noemt. Met dikke mutsen op en sjaals om, gaan ze dan bij twaalf graden aan de warme chocolademelk en kaasfondue.

Kou mag dan chique zijn, de Brazilianen zijn er ook een beetje bang voor.
Nog chiquer is het natuurlijk om op vakantie naar de sneeuw te gaan. Omdat in Brazilië een sneeuwlaagje van 1 centimeter al zeldzaam is, wordt er dan uitgeweken naar buurland Argentinië. Het liefst in de wintermaanden juni, juli en augustus, als er in sommige regio’s een dik pak sneeuw ligt en de temperatuur rond het vriespunt blijft steken.

Natuurlijk pakken ze zich dan wel goed in. Want kou mag dan chique zijn, de Brazilianen zijn er vaak ook een beetje bang voor. In tegenstelling trouwens tot de oorspronkelijke bewoners van Vuurland. Dat waren pas bikkels. In een piepklein museumpje in Ushuaia las ik over deze fascinerende mensen, de Yámanas.

Dit nomadische volk had geen plek om eventuele kleding te laten drogen, dus vonden ze het handiger om vrijwel naakt rond te lopen. Honderden jaren overleefden ze de barre temperaturen in Vuurland, totdat de Europeanen kwamen en ziektes meebrachten. Nu zijn er alleen nog wat verre afstammelingen over.

De Brazilianen die ik uiteindelijk wel tegenkwam waren qua kleding juist erg goed voorbereid. Misschien zelfs een beetje té goed. Zo hoorde ik een Braziliaanse dame bij de hotelreceptie informeren naar wandelingen in de omgeving. “Heb ik daar mijn sneeuwijzers voor nodig?”, vroeg ze hoopvol. Toen bleek dat ze die thuis kon laten droop ze teleurgesteld af.

Ik gok dat ze in de winter terugkomt.

http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... utje-halen



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » do mar 12, 2015 18:14




Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » do mar 12, 2015 18:15

12 maart 2015 06:08
Eindelijk ingeburgerd

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Het is kwart over acht ’s ochtends, maar in het gebouw van de Federale Politie in São Paulo is het al flink druk aan het worden.

Een kleine vrouw met lang haar tot op haar billen heeft een dikke stapel formulieren in haar hand en leest één voor één de namen voor. Een andere medewerker probeert een stel Haïtianen dat geen Portugees spreekt met luide stem duidelijk te maken bij welke balie ze moeten zijn. Een wachtende man op een van de schaarse stoeltjes heeft zijn ogen nog even dichtgedaan, en een Chinese moeder rent achter haar overenthousiaste peuter aan.

Dit is de plek waar je je als vers aangekomen buitenlander in São Paulo moet melden. En ook de plek waar je - als je geluk hebt - een half jaar later je verblijfsvergunning kunt ophalen.

"Ik kan me mijn eerste confrontatie met de Braziliaanse bureaucratie nog levendig herinneren. Het duurde een jaar voordat ik alles eindelijk op orde had"
Dat proces ligt inmiddels alweer ruim twee jaar achter me, maar ik kan me mijn eerste confrontatie met de Braziliaanse bureaucratie nog levendig herinneren. Mijn onbegrip over de vaak onlogische stappen die ik moest doorlopen. De eindeloze formulieren die ik moest invullen met daarop alle denkbare informatie (nog nooit was iemand zo geïnteresseerd in de namen van mijn ouders). De uren, nee, dagen die ik in rijen heb doorgebracht.

Veel buitenlanders die net zijn aangekomen in Brazilië huren dan ook een tussenpersoon in. Die vertelt je welke documenten je moet meenemen, in welke rij je moet staan en doet in het Portugees het woord voor je.

Daar heb ik geen gebruik van gemaakt, maar makkelijk was anders. Want al die bureaucratie gold niet alleen voor het aanvragen van mijn verblijfsvergunning, maar ook voor het openen van een bankrekening, het afsluiten van een telefoonabonnement en het huren van een appartement. Het duurde een jaar voordat ik alles eindelijk op orde had.

Op het moment dat mijn rugzak met daarin mijn Braziliaanse verblijfsvergunning in Buenos Aires wordt gestolen, zie ik mezelf dan ook al urenlang in rijen staan om het probleem op te lossen. Maar niets blijkt minder waar.

Het begint eigenlijk al in Argentinië waar ik eerst aangifte moet doen. Ik geef toe, een hypermodern politiebureau kan je het kantoortje met drie bureaus, een computer en een printer niet noemen. Maar de jonge agent die deze zaterdagmiddag in zijn eentje aan het werk is, zit als een bezetene de ene na de andere aangifte af te handelen.

Terug in Brazilië moet ik opnieuw aangifte doen en ook hier sta ik na een half uur alweer buiten. Met het proces-verbaal in drievoud in mijn hand.

Zelfs de website van de Federale Politie blijkt met mijn kennis van de vorige keer en mijn verbeterde Portugees een stuk beter te begrijpen. Daardoor heb ik alle benodigde papieren al in twee uur verzameld.

"Als je twee dingen leert in Brazilië dan zijn het wel improviseren en wachten. Dingen die de Brazilianen tot kunst hebben verheven"
Met mijn papieren en een frisse portie tegenzin vertrek ik deze week ’s ochtends vroeg naar het gebouw van de Federale Politie. Gek genoeg verloopt alles daar voor mijn gevoel veel soepeler dan twee jaar geleden.

Terwijl ik op een hard stoeltje van blauw plastic zit te wachten totdat ik mijn vingerafdrukken kan afgeven (van alle tien mijn vingers), vraag ik me af wat er is veranderd.

De chaos in het gebouw is als vanouds, de rijen net zo lang en ook op de zogenoemde ‘buitenlanderverdieping’ spreekt nog steeds geen enkele medewerker Engels. Maar zelf ben ik wel veranderd. Want als je twee dingen leert in Brazilië dan zijn het wel improviseren en wachten. Dingen die de Brazilianen tot kunst hebben verheven.

En opeens voel ik me pas echt ingeburgerd.

@sandrakorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... ngeburgerd



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » vr mar 20, 2015 22:43

19 maart 2015 06:14
‘Gezellig’, dat demonstreren

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Zodra de deuren van de metro opengaan, begint het geschreeuw: "Fora PT!", "Weg met de Arbeiderspartij". Een massa mensen, gehuld in kanariegele shirtjes, stroomt de metro uit en golft het perron op. Een vrouw van middelbare leeftijd brult vanuit de puntjes van haar tenen dat ze de regeringspartij weg wil hebben.

Bovengronds staat de Avenida Paulista, de bekendste weg van São Paulo, al bomvol met mensen. Gehuld in de nationale kleuren geel en groen, zwaaiend met vlaggen en dansend op sambamuziek, zou je deze bijeenkomst bijna kunnen verwarren met een WK-wedstrijd of een carnavalsfeest.

Maar deze mensen zijn hier vandaag om te demonstreren. Tegen de regering en tegen corruptie. Net als in tientallen andere Braziliaanse steden. Maar nergens zijn zoveel mensen op de been als in São Paulo, een van de belangrijkste oppositiesteden van het land. Volgens de laagste schattingen zijn het er ruim 200.000, volgens de ruimste schattingen meer dan een miljoen.

"De honderdduizenden demonstranten hebben namelijk een gemeenschappelijke wens: president Dilma Rousseff moet weg."
Hoe dan ook, het zijn veel meer mensen dan er tijdens de grote protesten in juni 2013 op straat stonden. Toen werden Brazilië en de rest van de wereld verrast door de plotselinge volksbeweging die op gang kwam. Avond na avond werd er gedemonstreerd totdat de protesten na een kleine twee weken langzaam uitdoofden. Niet in de laatste plaats omdat een duidelijke organisatie ontbrak en concrete eisen maar moeizaam geformuleerd werden.

Dit keer is dat anders. De honderdduizenden demonstranten hebben namelijk een gemeenschappelijke wens: president Dilma Rousseff moet weg. Ze zijn niet tevreden over haar economische beleid en geloven dat ze persoonlijk betrokken is bij het grootste corruptieschandaal uit de Braziliaanse geschiedenis, rondom het staatsoliebedrijf Petrobras.

De haat tegen de president is groot onder deze mensen. Toch verschillen ook dit keer de meningen over welke aanpak het beste is. Sommigen willen dat de president wordt afgezet, anderen willen vooral politieke hervormingen. En een klein, maar toch duidelijk aanwezig deel van de demonstranten wil zelfs een militaire coup. Dat ze onder de militairen nooit zo’n demonstratie zouden kunnen organiseren vergeten ze voor het gemak maar even.

Wat me opvalt is dat er vooral blanke en rijke demonstranten de straat op zijn gegaan: de traditionele tegenstanders van de Arbeiderspartij van Dilma Rousseff. Ik zie een dame in een poncho van Disneyland in de Verenigde Staten. Mensen die onwennig voor het eerst een metrokaartje kopen. En sommigen demonstranten gaan breedlachend op de foto met de aanwezige politie, die zich tijdens vorige protesten toch vaak een stuk intimiderender opstelde.

"Er klinkt vrolijke carnavalsmuziek, hoewel de aangepaste teksten er soms niet om liegen."
Er klinkt vrolijke carnavalsmuziek, hoewel de aangepaste teksten er soms niet om liegen. Deze mensen haten de regering. Ik hoor vaders en moeders met hun kinderen aan de hand scheldwoorden tegen de president roepen. "Hoerendochter Dilma!" klinkt het om me heen. Aan het einde van de dag word ik meer en meer lastig vallen door naar alcohol riekende kerels die "Weg met Dilma" in mijn oor blèren: heel charmant.

De felheid en het radicalisme van sommige betogers en de agressieve dronkaards benevelen even mijn journalistieke onafhankelijkheid. Met een dubbel gevoel ga ik terug naar huis. Pas in de metro dringt het weer tot me door hoe historisch deze demonstratie was. De grootste sinds 1984.

Prachtig natuurlijk, dat Brazilianen steeds vaker verandering eisen, voor een beter land de straat opgaan. Maar ook jammer dat het land zichtbaar polariseert. Vrienden en familieleden met verschillende politieke voorkeuren spreken soms zelfs niet meer met elkaar.

Zonde, want als de voor- en tegenstanders van de president het ergens over eens zijn, dan is het wel dat het afgelopen moet zijn met de corruptie in het land.

@sandrakorstjens

http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenla ... monstreren



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » zo mar 29, 2015 18:49

Vliegen wordt steeds enger

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Bij de bagageband op Schiphol zet ik mijn telefoon aan. Meteen stromen de mails en andere berichten binnen. Ik zie dat mijn koffer al aan komt rollen, dus scan ik snel met een half oog het laatste nieuws. Dan lees ik plotseling 'vliegtuigongeluk in Zuid-Frankrijk' op het kleine schermpje.

Ik schrik: op het moment dat ik nietsvermoedend ergens boven Parijs vloog, kwam verderop in hetzelfde land een toestel naar beneden. Ademloos lees ik de berichten. Baby’s, scholieren, gewone vakantiegangers: in totaal 150 mensen, in één klap weg. Een absolute nachtmerrie voor de nabestaanden.

Ik ben er stil van.

Voor veel mensen is vliegen door dit afschuwelijke ongeluk weer een beetje enger geworden. Ook voor mij. De eerste keer, als tienjarig meisje, vond ik het nog fantastisch. Maar het gekke is: hoe vaker ik vlieg, hoe minder prettig ik het vind. Intussen zie ik vliegen dan ook vooral als een noodzakelijk kwaad. Terwijl ik rationeel gezien heel goed weet dat in de auto stappen gevaarlijker is dan in het vliegtuig.

"In totaal 150 mensen, in één klap weg. Een absolute nachtmerrie voor de nabestaanden"
Vooral in mijn woonplaats, de miljoenenstad São Paulo, is het verkeer allesbehalve veilig. Op de snelweg halen automobilisten elkaar links en rechts in, motoren schieten overal tussendoor en af en toe steekt er zelfs een voetganger over. Tienduizenden Brazilianen komen per jaar dan ook door een verkeersongeluk om het leven. En toch stap ik daar rustig achter het stuur.

Terwijl ik in een vliegtuigstoel nooit helemaal ontspannen zit, vooral tijdens het opstijgen en landen. Bang is misschien niet het juiste woord, meer ongemakkelijk. Je zal dan ook niets aan me merken. Maar ik zie geregeld mensen die echt doodsbenauwd zijn.

Zoals laatst een Braziliaanse jongen. Redelijk stoer kwam hij nog binnenlopen: petje nonchalant op zijn hoofd, lachend en grapjes makend. Maar tijdens het opstijgen hadden zijn vrienden de grootste moeite om hem enigszins te kalmeren.

Als je het heel eng vindt, is het natuurlijk juist dapper als je toch instapt. Maar handig is anders.

De dag na het ongeluk rijd ik op de snelweg langs Schiphol. Het is bijna 24 uur later en ik moet denken aan al die mensen die gisteren op dit tijdstip nog nietsvermoedend in het vliegtuig zaten. Zouden zij moeite hebben gehad met instappen?

"Als je het heel eng vindt, is het natuurlijk juist dapper als je toch instapt. Maar handig is anders"
Even later gaat het op de radio over vliegangst. Volgens een deskundige is de beste aanpak om je angst onder ogen te zien. Gewoon blijven vliegen, want anders wordt je wereld steeds kleiner. Het klinkt me op een of andere manier wreed in de oren, een dag nadat de levens van 150 mensen eindigden op een of andere rottige berg in Frankrijk.

Toch volg ik zijn advies op. Want als correspondent in Latijns-Amerika heb je sowieso weinig keus. Maar als ik aan de statistieken denk, denk ik toch altijd: hoe meer ik vlieg, hoe meer kans op een ongeluk.

Verstand op nul dus maar. Want volgende week moet ik weer naar huis.

@sandrakorstjens

http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenla ... eeds-enger



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » za apr 11, 2015 13:48

02 april 2015 06:06
Lachen met de verborgen camera?

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Stel je voor: je zit in de laatste metro, terug naar huis na een lange dag werken, of misschien een avondje stappen. Je bent alleen, helemaal alleen. Na het eerste station valt het licht in de wagon af en toe even uit. Het is donker.

Aangekomen bij de eindhalte blijven de deuren gesloten. "Dames en heren, we hebben een technische storing", klinkt het door de luidsprekers van de metro.

Tientallen zombies – jawel, zombies – rammen op de ramen
Even is er irritatie, maar dan schrik je op van een ruis. Over de luidspreker van de machinist is het geluid te horen van een worsteling. Een schreeuw, en dan niets meer. De lampen flikkeren aan en uit... Wat is er aan de hand?

Precies op het moment dat je hart op hol lijkt te slaan van angst, is er licht. De perrons die zojuist nog compleet verlaten leken, blijken ineens vol duistere gedaantes te staan. Tientallen zombies – jawel, zombies – rammen op de ramen. Ze proberen binnen te komen.

Zou je schrikken? Ik wel, denk ik.

Dit overkwam een aantal vrouwen in de Braziliaanse stad Fortaleza. Ineens zaten ze middenin een horrorfilm. Schreeuwend probeerden ze dekking te zoeken, weg te komen. Pure angst is zichtbaar op het gezicht van een dame die al bevend van angst in de metro zat toen er nog geen zombie in zicht was.

"De Braziliaanse versie van Bananasplit houdt er nogal macabere humor op na."
Op een gegeven moment kruipt er een half rottende zombie over de vloer, binnen in de wagon, en raakt de dame aan. Seconden later staat de hele wagon vol zombies die zich over haar heen buigen. Maar dat maakt zij niet meer mee.

De vrouw is flauwgevallen van angst en schrik.

Grapje!

Alles is opgenomen met verborgen camera’s en uitgezonden op een van de grootste televisiezenders van Brazilië (zie video hieronder). De Braziliaanse versie van Bananasplit houdt er nogal macabere humor op na.



In een eerdere aflevering bouwden ze een lift na, ook daar viel het licht uit tijdens een storing. En stond er ineens een eng, lijkbleek meisje naast de slachtoffers. Lachen? Oordeel zelf:



Of die keer dat ze een reclameposter van horrorpersonage Chuckie bij een bushalte tot leven brachten. Het moordzuchtige ventje sprong plotseling door het glas van de reclamezuil, met een mes in zijn hand. Wedden dat je gaat rennen?



Veel mensen in Brazilië, en vast ook daarbuiten, vinden dit enorm komisch. En ik geef toe: een vrouw die een zombie met haar handtasje te lijf gaat is nog best grappig. Maar ik vind het vooral ook erg wreed voor deze toevallige voorbijgangers.

Tenminste: als het echt is. Dat is natuurlijk de grote vraag.

De zender, SBT, beweert dat de slachtoffers geen acteurs zijn en dat ze schriftelijk toestemming hebben gegeven om hun paniekaanval met miljoenen televisiekijkers in Brazilië en daarbuiten te delen.

Ik kan me dat eigenlijk nauwelijks voorstellen. Bovendien lijkt het me sterk dat dit mag. Die dame, die flauwviel van schrik: die had toch ook zomaar een hartaanval kunnen krijgen? Of die mensen die rennen voor hun leven toen Chuckie achter ze aanzat: wat als die onder een auto komen?

Ik vraag me af of dit in Nederland zou mogen. Ik hoop het eigenlijk niet.

@sandrakorstjens







http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... gen-camera



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » za apr 11, 2015 13:49

09 april 2015 06:02
De verkeerde afslag

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Het is al donker als ik Rio de Janeiro binnenrijd. Ik kom hier niet zo vaak met de auto, dus vertrouw ik op een mobiele app voor de juiste route.

Met een schuin oog op mijn telefoon, sorteer ik alvast voor op de rechterrijstrook. Nog honderd meter tot ik de afslag naar een andere snelweg moet nemen. Helaas zie ik drie afritten vlak achter elkaar. Welke moet ik in vredesnaam hebben?

Ik gok op de eerste en terwijl ik de snelweg verlaat, besef ik dat ik verkeerd zit. Maar dan is het al te laat. De app gaat driftig herberekenen en toont vervolgens een nieuwe route. In plaats van op de 'veilige' snelweg, rijd ik nu een mij onbekende wijk in.

Geen probleem zou je misschien denken, maar ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Je eigen veiligheid is nu eenmaal iets waarmee je altijd rekening moet houden in Brazilië. Dat betekent absoluut niet dat je de deur 's avonds niet uit kan, maar wel dat je geen 'domme' dingen moet doen.

"Waze maakt geen onderscheid tussen 'goede' en 'slechte' buurten"
Eerst passeer ik nog wat gezellige barretjes, maar al snel wordt het steeds donkerder en stiller op straat. Voor de vervallen huizen zie ik overal afval op straat liggen. In het donker doemen plotseling drie grote gedaantes op: paarden die midden op de weg staan.

Terwijl ik mijn gaspedaal maar wat dieper indruk, schiet een verhaal door mijn hoofd dat ik afgelopen maand in de Braziliaanse media las. Een aantal acteurs in Rio de Janeiro was onderweg naar een voorstelling. Overal stond file en om toch op tijd te komen besloten ze – net als ik op dit moment – om de applicatie Waze te volgen. Een ideale app om de snelste route te vinden en files te vermijden. Er is alleen een groot probleem: Waze maakt geen onderscheid tussen 'goede' en 'slechte' buurten.

"Ze kregen een pistool tegen hun hoofd en moesten hun auto en al hun spullen afgeven"
Zo kwamen de acteurs tijdens hun poging om snel op hun bestemming te komen, terecht in een wijk die wordt gecontroleerd door een van de belangrijkste drugsbazen van Rio de Janeiro. Ze kregen een pistool tegen hun hoofd en moesten hun auto en al hun spullen afgeven. Bij een buurtbewoonster konden ze uiteindelijk om hulp bellen.

Ze overleefden de beroving gelukkig wel, maar ik heb in São Paulo ook verhalen gehoord van mensen die door toedoen van hun GPS in een verkeerde wijk terechtkwamen en dat niet konden navertellen.

Nu kom ik voor mijn werk best regelmatig in dit soort wijken. Maar dan gaat het over het algemeen om geplande bezoekjes, overdag en met iemand die de buurt goed kent. Een bewuste keuze, in tegenstelling tot mijn ritje op een stille zondagavond in een buurt van Rio de Janeiro waarvan ik de naam niet eens weet.

Als ik uiteindelijk na een minuut of vijftien weer een wat grotere weg opdraai, haal ik dan ook opgelucht adem. Apparaten die je helpen met navigeren zijn ideaal. Maar in Brazilië is het geen overbodige luxe om je route vooraf ook goed te plannen. En dan maar hopen dat je niet alsnog een verkeerde afslag neemt.

@sandrakorstjens

http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... rde-afslag



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » do apr 16, 2015 17:42

16 april 2015 06:06
Geen water, wel een bonus

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Ik ben niet tegen bonussen. Als je je werk uitzonderlijk goed doet, heb je best een extraatje verdient toch? Bovendien kunnen bonussen motiveren en mensen scherp houden.

Helaas lijkt goed werk tegenwoordig niet altijd meer een voorwaarde te zijn om een bonus te krijgen. Daar weten we in Nederland intussen alles van. En in Brazilië is het niet veel beter.

Ik viel deze week bijna van mijn stoel toen ik in de Braziliaanse media las dat de directieleden van het waterbedrijf in São Paulo afgelopen jaar tienduizenden euro’s aan bonussen hebben ontvangen. In het jaar dat de grootste stad van het zuidelijk halfrond bijna droogviel omdat er niet genoeg water was. En dat lag toch echt niet alleen maar aan de weergoden.

Door jarenlang slecht onderhoud aan de waterleidingen en door gebrek aan recycling gaat een derde van al het water in São Paulo simpelweg verloren. De grote reservoirs buiten de stad drogen nu langzaam op en de inwoners van veel wijken zijn al maanden geleden op rantsoen gezet. En dat terwijl deskundigen deze problemen al tien jaar geleden zagen aankomen.

"De grote reservoirs buiten de stad drogen nu langzaam op en de inwoners van veel wijken zijn al maanden geleden op rantsoen gezet"
Grote maatregelen zijn nodig om te voorkomen dat de situatie nog verder verslechtert. Maar wat kondigde het waterbedrijf deze week aan? Door de lagere winst van afgelopen jaar gaan ze dit jaar juist 26 procent minder geld investeren. Bovendien wil het bedrijf de kosten voor de consument met ruim 22 procent laten stijgen. Niet bepaald een situatie die vraagt om bonussen.

Als het om een privaat bedrijf zou gaan, zou het ook belachelijk zijn. Toch kun je er dan uiteindelijk weinig aan doen. Maar de belangrijkste aandeelhouder van het waterbedrijf is de overheid. Tijd voor maatregelen zou je denken. Maar dat valt niet te verwachten: de gouverneur van de staat São Paulo tekende in 2013 juist een decreet waarin de bonussen van de directieleden van het waterbedrijf werden vastgelegd.

"In 2014 werden slechts drie van de zeven doelstellingen gehaald, maar de bestuurders kregen gewoon hun bonus"
Voordat de bonussen worden uitgekeerd, moeten de van tevoren vastgestelde doelstellingen van dat jaar eigenlijk wel worden behaald. Maar dat luistert blijkbaar niet zo nauw. In 2014 werden slechts drie van de zeven doelstellingen gehaald. De bestuurders kregen gewoon hun bonus.

Ik begrijp er niks van. En toch werd het hele verhaal afgedaan in een relatief kort nieuwsbericht. Brazilië is namelijk in de ban van een enorm corruptieschandaal bij het staatsoliebedrijf. Een bonusje meer of minder wordt al bijna niet meer opgemerkt. En dat maakt het nog veel triester.

@sandrakorstjens

http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenla ... -een-bonus



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » do apr 23, 2015 21:09

23 april 2015 06:30
Klagen mag

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Als ik af en toe even terug ben in Nederland is er altijd één ding dat me als eerste opvalt: de stilte. Vergeleken met Brazilië lijkt het wel alsof al het geluid gedempt wordt. Bussen, vrachtwagens en auto’s, gesprekken tussen mensen, alles is stiller. Zoveel stiller soms, dat ik in een grote winkel zelfs een keer de neiging had om te fluisteren.

"Als ik af en toe even terug ben in Nederland is er altijd één ding dat me als eerste opvalt: de stilte"
Dat was natuurlijk wel erg extreem, maar als ik eerlijk ben vind ik die stilte altijd wel lekker. Maar ja, nu woon ik in een stad van 20 miljoen mensen waar de stilte ver te zoeken is. Waar je jezelf in restaurants vaak niet meer kunt verstaan, omdat de andere bezoekers zoveel lawaai maken. Waar je bussen al van een kilometer afstand hoort aankomen. En waar je ’s nachts regelmatig wakker wordt omdat het vuilnis wordt opgehaald.

Het altijd aanwezige lawaai is typisch zo’n cultuurding waar ik enorm aan moet wennen. En waar ik soms ook helemaal genoeg van heb. Net als sommige landgenoten die hier wonen. Zo las ik deze week op Facebook een bericht van een andere Nederlander in Brazilië die zich verwonderde over al het lawaai van motoren en vuilniswagens hier. Een bericht dat niet door iedereen werd gewaardeerd.

Want Brazilianen zijn soms net Nederlanders: klagen over hun eigen land kunnen ze als de beste, maar als een buitenlander kritiek heeft ligt dat een stuk gevoeliger. Dan is de gedachte al snel: "Dan ga je toch lekker terug naar je eigen land?"

"Klagen over hun eigen land kunnen Brazilianen als de beste, maar als een buitenlander kritiek heeft ligt dat een stuk gevoeliger"
Gelukkig krijg ik dat laatste zelf niet vaak te horen. Want als ze het al denken, dan zijn maar weinig Brazilianen direct genoeg om dat tegen je te zeggen. Terwijl ik hier toch ook een buitenlander ben, een allochtoon als je het zo wilt noemen. En zo goed geïntegreerd ben ik niet. Want ik eet graag Nederlandse kaas of hagelslag bij mijn ontbijt, kijk naar Nederlandse televisie en mijn Portugees is nog lang niet perfect.

Heb ik dan überhaupt het recht om te klagen over dingen die ik niet leuk vind hier?

Veel klagen is natuurlijk nooit goed en maakt je ook niet gelukkig, dat weet ik ook wel. En veel reden om te klagen heb ik helemaal niet. Maar ik loop nu eenmaal niet elke dag met een grote glimlach rond. Dat is niet realistisch. En dus klaag ik af en toe lekker over alle frustrerende dingen hier, het liefst tegen andere Nederlanders. Want die begrijpen dat het beste.

Zodat ik vervolgens weer van dit geweldige land kan genieten. Want die luidruchtige Brazilianen zijn vooral ook heel erg leuk.

@sandrakorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... klagen-mag



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » do apr 30, 2015 15:15

30 april 2015 05:57
Bang voor potten en pannen?

Sandra Korstjens is correspondent voor RTL Nieuws in Latijns-Amerika

Het zijn favoriete wapens van ontevreden Latino's: potten en pannen. Je gaat op je balkon staan, slaat verontwaardigd met een pollepel op een pan terwijl een ander lid van het huishouden het licht aan- en uit doet. Het is al snel een indrukwekkend lawaaiprotest, vooral als hele wijken er aan meedoen.

In het Spaans wordt dit fenomeen 'cacerolazo' genoemd, en in landen als Chili, Argentinië en Venezuela is het al jaren een populaire en vooral veilige manier om te demonstreren. Want je hoeft er je huis niet voor uit.

Deze manier van protesteren wordt dan ook steeds vaker succesvol geëxporteerd. Zo waren er bijvoorbeeld in 2013 in Turkije potten- en pannenprotesten. En vorige maand ontdekten ontevreden Brazilianen ook eindelijk de potten en pannen in hun keuken.

"Al snel ging de grap rond dat deze mensen voor de eerste keer in hun leven een pan vasthielden"
Tijdens een televisietoespraak van president Dilma Rousseff begonnen bewoners van de betere buurten in Rio de Janeiro en São Paulo op pannen te slaan. Een hels kabaal dat de speech van de president moest overstemmen. Het was de eerste 'panelaço', Portugees voor potten- en pannenprotest.

De week daarna was het opnieuw raak. Het enorme kabaal hield zeker twintig minuten aan. Mijn buren hadden koekenpannen en pollepels gepakt en stonden driftig lawaai te maken. Auto’s reden toeterend over straat en in de flats om me heen zag ik overal lichten knipperen.

Het was niet voor niks in de betere buurten van de stad waar het potten- en pannenprotest het luidst was. De president is nog maar bij weinig Brazilianen populair, maar vooral de hogere middenklasse in Brazilië is ontevreden over haar linkse beleid. De demonstrerende mensen waren dus niet bepaald de Brazilianen die het heel zwaar hebben. Op Twitter ging dan ook al snel de grap rond dat het voor veel van deze mensen de eerste keer in hun leven was dat ze een pan vasthielden.

Hoe dan ook, de 'panelaços' lijken Dilma Rousseff meer te hebben geraakt dan wordt toegegeven. Morgen is het de Dag van de Arbeid. Een belangrijk moment voor haar eigen Arbeiderspartij. Traditioneel gezien zou de president dan ook een televisietoespraak geven.

"Heeft de president zich bang laten maken door de lawaaiprotesten?"
Maar deze week werd bekend gemaakt dat ze in plaats daarvan 'de dialoog aangaat via sociale media'. Niet op televisie dus, maar op internet. Volgens haar ministers zijn de potten- en pannenprotesten daar uiteraard niet de reden voor: "de president is niet bang voor welke vorm van democratisch protest dan ook".

De vraag is: gaat de president inderdaad gewoon met haar tijd mee, of heeft ze zich toch bang laten maken door de lawaaiprotesten? Vanuit haar eigen partij kwam deze week in elk geval flinke kritiek. Veel leden van de Arbeiderspartij vinden het een schande dat hun eigen president uitgerekend op de Dag van de Arbeid niet op televisie is te zien.

Mij lijkt het eerder een slimme zet. Want gehoord hadden we haar waarschijnlijk toch niet.

@sandrakorstjens
http://www.rtlnieuws.nl/columns/column/ ... -en-pannen



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: Sandra Korstjens.

Bericht door quasimodo » zo mei 10, 2015 21:35




Plaats reactie