Pagina 1 van 1

Emigratie verhaal: Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië

Geplaatst: za apr 14, 2018 22:19
door Redactie
Op emigrerenGranCanaria.com vonden we dit verhaal van Cristina (57) uit België. Cristina emigreerde 12 jaar geleden naar Brazilië, in een tijd dat communicatie met het thuisfront lastig was. Inmiddels runt ze een bed & breakfast én is ze bezig met haar eigen roman!

Vertel eens wat over jezelf?
“Ik ben Cristina Smet de Melo, 57 jaar, vroeger in België gekend als Toos (presentatrice bij Radio 2). Ik ben geëmigreerd op 15 januari 2005 met mijn Belgische partner, maar ben ondertussen getrouwd met de Braziliaan Marcio Santos de Melo. Ik ben schrijfster en run al 11 jaar B&B Bela Bahia in het vissersdorpje Poças aan de Bahiaanse kust van Brazilië.”

Het hele verhaal is hier te lezen:

https://emigrerengrancanaria.com/emigra ... -cristina/

Re: Emigratie verhaal: Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië

Geplaatst: do mei 03, 2018 22:24
door WillemJan
Leuk stuk, moet wel een heuse verandering zijn zo definitief van land veranderen. Ik heb altijd voor korte periodes gereisd van 3 weken tot een jaar. Heeft me toegestaan, van veel te leren, maar misschien niet altijd met diepgang. Wat denken jullie is er een groot verschil met echt leven in een land of is een jaar in een land leven voor één jaar al voldoende om een goede indruk te hebben...

Re: Emigratie verhaal: Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië

Geplaatst: do mei 03, 2018 22:46
door Felix
Wat denken jullie is er een groot verschil met echt leven in een land of is een jaar in een land leven voor één jaar al voldoende om een goede indruk te hebben...
WillemJan, ik denk dat onze reacties daar wel een beetje op duiden - op dat verschil bedoel ik.

Re: Emigratie verhaal: Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië

Geplaatst: do mei 03, 2018 23:11
door Baiano
Het is mijn oprechte mening dat echt leven, wonen en werken in een ander land (zoals Cristina die ik persoonlijk ken en bewonder voor haar moed, en ikzelf, al bijna 20 jaar in Brazilië) een groot verschil uitmaakt. Niet zelden lees ik artikels over Brazilië, met de beste bedoelingen geschreven, maar volledig naast de kwestie omdat de auteur te weinig Brazilië-ervaring heeft. Neem nou de corruptie, een heet onderwerp. Het zijn heus niet alleen politici die er zich aan bezondigen, ook niet politici van een bepaalde strekking. Het begint al met de gewone Braziliaan die er zich onderuit wil muizen bij een wegcontrole door wat geld in de handen te stoppen van de agent die dat op zijn beurt veel te snel aanneemt.

Je moet zelf meemaken hoe je op een dag met iemand in contact komt die fier komt vertellen hoe hij/zij plots kan genieten van een maandelijkse uitkering van R$ 7.000 als "acessor parlementar", zonder ooit de binnenkant te zien van het parlement, dit enkel omdat een bevriende deputado hiervoor zorgde. Het gebeurt frequent en staat bekend als "funcionário fantasma" (spookmedewerker), bij alle partijen. Detail: de funcionário fantasma moet maandelijks 20 of 25% van die uitkering doorstorten aan de deputado die hiermee zijn al niet geringe inkomen (bruto R$ 33.763) nog eens verhoogt. Als je daarna ziet hoe een 75-jarige moedertje getroffen wordt door een beroerte, moet overleven met een pensioentje van 1 minimumloon, netto ong. R$ 850 per maand, geen 'plano de saúde' en dus overgeleverd aan een of ander publiek slachthuis, dan begrijp je al heel snel wat ongelijkheid en corruptie in werkelijkheid betekenen.

Een van de grote zekerheden van een emigrant die Brazilië uitkiest (om welke reden dan ook) als zijn nieuwe thuisland, is dat er geen zekerheden zijn. Niets is vanzelfsprekend in dit land. Vandaar wellicht dat een goed begrip van de fameuze "jeitinho" zo belangrijk is.

Ik heb kunnen kennis maken met verschillende delen van dit enorme land, en deel de mening van velen dat Brazilië in feite opgedeeld kan worden in vele, haast ontelbare stukjes "Brazilië". De verscheidenheid is groot, en dat is een pluspunt voor eenieder die het leven beschouwt als een ontdekkingsreis.

Iedereen die meent vanalles en nog wat te moeten vertellen over Brazilië, zou hier minstens vijf jaren moeten leven, wonen en werken. En dan nog. Na al die jaren leer ik nog iedere dag bij, ook al meen ik te mogen stellen dat ik een inmiddels wel goede indruk heb. Maar dan gebeurt er weer iets, en daar gaan we weer opnieuw. Laat ik stellen dat het een interessant land is, op zijn minst.

Re: Emigratie verhaal: Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië

Geplaatst: vr mei 04, 2018 00:45
door WillemJan
Baiano, ik heb in totaal 7 maanden in São Paulo gewoond, normaal ga ik volgend jaar wel terug als ik nog geen persona non grata ben na mijn artikels. Ik moet zeggen dat ik Brazilië uit de boeken ken, dus niet echt de jeitinho van de Brazilianen.

Ik heb een kleine vriendengroep in Brazilië, maar deze hebben mij wel op veel vlakken dingen bijgebracht. Ik heb nog veel te leren. Als ik niet in Brazilië ben probeer ik de media intensief te volgen.

Ik heb een tijdje gedacht om te emigreren, dat was eigenlijk mijn jeugddroom om te doen. Toch is het nu ingewikkeld, eventueel later in mijn leven als het weer mogelijk is.

Zouden jullie nog terugkeren naar Nederland, of Brazil tot in de kist?

Re: Emigratie verhaal: Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië

Geplaatst: vr mei 04, 2018 09:48
door comulder
Jammer om te lezen dat het Christina blijkbaar zelfs na 12 jaar niet gelukt is zich helemaal thuis te voelen in Brazilië. Hoewel ik niet beschik over statistische gegevens heb ik sterk het idee dat Brazilië tot in de kist, waar Jan-Willem het over heeft, slechts voor weinigen is weggelegd (leuke woordspeling :? !?).