Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Dilma, Progresso

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

“Mijn grootste stommiteit waarvoor ik heb geboet"

door Redactie

Hij overleeft al maanden op straat met een koffer, een strandstoeltje en een geïmproviseerd tafeltje waarop hij zijn metalen kunstwerken verkoopt. Voorbijgangers stoppen hem af en toe wat toe; een deken, wat fruit, een bakje eten. Geld neemt hij niet aan, alleen als je zijn kunst wilt kopen.

Mario Hanff (45), een zachtmoedige, bescheiden en vooral optimistische Friese Nederlander. Vier jaar zat hij vast in de beruchte Bangu gevangenis in Rio de Janeiro voor, naar eigen zeggen, “de grootste stommiteit die ik ooit heb begaan. De verleiding voor het grote geld met cocaine-smokkel kon ik niet kunnen weerstaan, maar met spijt heb ik inmiddels de prijs ervoor betaald.”

IMG_7827

Zijn steenkool-Portugees herken je als Hollander gelijk als ik hem toevallig op een dag passeer in de drukke winkelstraat van Ipanema. Hij onderhandelt met een sympatiserende Braziliaan over de prijs voor zijn metalen boompjes, die hij vlecht van metaal. Een kunstwerk van R$ 30 (Euro 8) betekent weer een dag eten. .. en weer een dag verder. En wat hij overhoudt, daarvan koopt hij weer metaal om de hoek voor een nieuw werk.

Hij leeft van dag tot dag. “Het liefst zat ik morgen nog op het vliegtuig terug naar Nederland, maar mijn paspoort ben ik kwijt en mijn Braziliaanse identiteitsnummer ben ik vergeten. Tsja…en hoe kom je dan bij je geld bij een bank zonder legitimatie of überhaupt het land uit zonder paspoort”.

Mario is geliefd en bewonderd. Winkelpersoneel maakt hem s’morgens zachtjes wakker met zijn favoriete koude melk en een warme croissant terwijl ze de rolluiken van de winkel openen. Hij heeft de regenachtige nacht doorgebracht op zijn kartonnen ‘straatmatras’ pal voor de winkel. Zonder tegenspraak verhuist hij met bezittingen naar de overkant van de straat om de klandizie overdag niet te hinderen. Althans, voor wat er nog over is van z’n schamele bezittingen van die nacht op straat? Want is het niet de plaatselijke politie die zijn huisraad per container een keer per week confiskeert, dan zijn het wel de mede-straatgenoten die hem ‘s nachts bestelen.

Nadat ik na 4 jaar vanuit Bangu letterlijk op straat ben gegooid en aan mijn lot werd overgelaten, had ik weinig keus dan deze plek onder deze omstandigheden. Natuurlijk is het letterlijk overleven, al was het maar vanwege die dagelijkse simpele zoektocht om maar ergens te mogen plassen, laat staan een douche of een scheerbeurt eens in de maand. Maar Brazilianen zijn heel tolerant en medelevend, dus krijg ik altijd wel ergens een plekje buiten het gezichtsveld. Ik mag eigenlijk niet mopperen… ik krijg af en toe iets toegestopt en kom ook eindelijk eens toe aan die klassieke literatuur wat ik eigenlijk ooit al een keer had willen lezen. Ok, af en toe met een gerommel in je onderbuik van de honger..”

Over zijn gevangenis periode wil hij weinig kwijt, behalve het trotse verhaal hoe hij zich heeft opgewerkt tot chef van de afdeling Metaal binnen Bangu. “Zonder deze privilege had ik in die hardcore-scene van criminelen en Braziliaanse maffia daar wellicht dit verhaal nooit na kunnen vertellen”.

Als toevallige voorbijganger en journalist kom je natuurlijk op plekken in de wereld (van de mens-onterende sloppenwijken van Calcutta tot aan opvangcentra van ex-kindsoldaten van Uganda) maar als mens die (en-passant) een persoon als Mario de straatbewoner tegen komt in een van de sjiekste winkelstraten van Rio de Janeiro, laat je maar met een gedachte als je weer naar huis loopt ..“Wat heeft hij morgen weer te eten..?”

Ik kan alleen maar een simpele oproep doen aan een ieder met een humaan hart… ‘Help Mario naar huis!’ … en eenmaal terug komt hij daar zeker weer aan de bak als professionele en bevlogen metaal-werker in de bouw.

Hij heeft nu R$ 5.000 van het Bangu-fonds als ex-gedetineerde op een bankrekening via een goedwillige vriendin, maar mist nog net dat kleine bedrag van R$ 4.000 voor zijn retour ticket en de eerste maand voor onderdak in Nederland.

Wat vinden jullie als Nederlanders in Brazilie.. ? Gunnen wij deze jongen een tweede kans … om thuis te komen… ? Hij bedelt niet en nooit.. dus daarom doe ik het maar namens hem..??

Ik ben bereid een inzamelingsactie op te zetten voor ‘Stuur Mario naar Nederland’. Met jullie donaties koop ik een ticket voor hem en geef hem cash geld mee voor zijn eerste maand in Friesland. Een koffer en kleding heb ik hem al meegegeven. Hij heeft slechts nog R$ 4.000 nodig.

Alle giften zijn welkom! Wat je hem gunt en wat jij kan missen…

Doneer o.v.v. ‘Stuur Mario naar huis’ op Rabobank rekening: NL63RABO0334410398

t.n.v. E.D. Nijboer

Ernst Daniel Nijboer – (niet-journalist deze keer)

reportage bij Globo

https://oglobo.globo.com/rio/o-holandes-de-ipanema-22614555

Overgenomen met toestemming van Ernst Daniel Nijboer/ Visuals Studio Brasil