Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma, quasimodo

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Link2Brazil Samenwerken is beter dan vechten

door Redactie



Een niet nader genoemde diplomaat zei over de Braziliaanse president: "Hij pretendeert het conflict tussen Rusland en Oekraïne op te lossen en denkt dat dit kan door beide leiders, Poetin en Zelensky, met elkaar te laten praten. Immers, indien eentje niet wil, dan kunnen twee niet vechten. Waarom slaagt Lula er dan niet in om de vrede in eigen land te herstellen?"

Dat die vrede tot op vandaag niet hersteld werd, en dat de polarisatie tussen rechts en links de ontwikkeling van Brazilië nog steeds dwarsboomt, is zonder meer duidelijk. De president laat uitschijnen dat hij de kant van China en Rusland uitkiest door zijn uitspraken; zo ook door partij te kiezen tussen de landbouwsector van zijn eigen land, en de sociale beweging van landlozen, de MST. Het pragmatisme van zijn twee vorige ambtstermijnen zou voor dit nodige evenwicht kunnen zorgen, maar van die (goede) eigenschap is niet veel meer te merken.

De voorkeur van de organisatie van de landbouwbeurs Agrishow voor een ex-president - Jair Bolsonaro, tegen de huidige landbouwminister Carlos Fávaro, kan geïnterpreteerd worden als een oorlogsverklaring van de landbouwsector tegen de regering en tegen Lula, die een tegenaanval lanceerde door het sponsorship van de Banco do Brasil aan Agrishow in te trekken. De wrevel van de landbouwers tegen Lula is niet nieuw. Het probleem bestaat erin dat beiden elkaar nodig hebben. De sector speelt een belangrijke rol in de PIB (Bruto Intern Product), maar Lula won de verkiezingen en de landbouwers moeten ook kunnen rekenen op de regering voor hun interne productie, distributie, commercialisatie en export. De overheid is dan weer afhankelijk van hen om het aanbod, de handelsbalans, werkgelegenheid en inkomen te waarborgen.

Een goede of slechte relatie met de regering maakt het verschil voor investeringen, financieringen en regeling van de sector. Hetzelfde geldt voor Lula: ofwel is de sfeer er eentje van vrede, ofwel van oorlog, inclusief in het Parlement met een ruralistische basis waarmee niet te spotten valt, dit naast de aankomende onderzoekscommissies, het nieuwe fiscale kader en fiscale hervorming, met daarbovenop nog benoemingen van ministers bij het STF en ambassadeurs.

De bolsonaristen zetten druk op de opening van de onderzoekscommissie (CPI) die de MST onder de loep gaat leggen. De beweging werd al eerder onderzocht maar zonder enig "succes". Anderzijds kan niet ontkend worden dat de MST goede diensten bewijst aan de gronden, families en productie. Het echte doel van de CPI is echter meer Lula dan de MST. Die nam immers João Pedro Stedile - leider van de MST - mee naar China, duidde zijn minister van Financiën aan om te onderhandelen met de indringers van de gronden van grootgrondbezitters. Net als in buitenlandse kwesties, zal de president ook hier naar een evenwicht moeten zoeken bij het gematigde deel aan beide kanten.

De ontwikkeling bij de grote producenten is niet alleen standvastig, maar sterk gebaseerd op technologische vernieuwingen en het stijgende gebruik van industriële producten en gesofisticeerde diensten. De meerwaarde werd versneld, zowel in traditionele sectoren als in kleinere producties, een trend die zich in de volgende jaren zal doorzetten.

Nieuwe wereldwijde trends, zoals het streven naar duurzaamheid en decarbonisatie, hebben een opening gecreëerd voor de industrie die rechtstreeks verband houdt met de agribusiness. De wereld heeft honger en deze evolutie kan niet meer gestopt worden. Hoe nobel het doel van de MST ook moge zijn: nieuwe materialen, nieuwe voedingswaren en nieuwe grondstoffen zullen worden geproduceerd in nieuwe fabrieken, zo schrijft econoom José Roberto Mendonça de Barros in de krant Estadão. Hij vindt dat een verzet tegen de industrie en de landbouwsector eenvoudigweg een vergissing is.

De Folha de São Paulo kopt dan weer een artikel met de titel "Meer vergissingen dan voltreffers". Het stuk begint met toe te geven dat president Lula zijn derde mandaat onder erg moeilijke omstandigheden begon, maar gaat daarna voluit.

BBC Brasil publiceert een ander artikel en stelt de vraag: "Wat is de impact van Lula's blunders en controversiële toespraken in de eerste maanden van de regering?". Het gaat hier niet eens meer over "wel of niet" blunders en controversiële uitspraken, maar over de gevolgen.

De verkiezing van Bolsonaro was een rechtstreeks gevolg van de grootschalige corruptie onder de PT-regeringen. Het rampzalige beleid en bijzonder zielige persoonlijkheid van de extreemrechtse ex-kapitein leidde dan weer tot een herverkiezing van de man, die desondanks al die corruptie, nog steeds gezien wordt als de redder van het vaderland, een soort kerstman voor de armen, een vaderfiguur, zeker niet onterecht. Een vergelijk tussen beiden levert zondermeer een catastrofaal resultaat op voor Bolsonaro.

Echter, door dit alles ontstond er een tweespalt: Brazilië werd in twee stukken gehakt. Wederzijdse haat overheerst op de sociale media, en dat belemmert de ontwikkeling van het land. Het zou goed zijn dat iemand beide partijen kan overtuigen dat samenwerken beter is dan vechten, geen kleine opgave, misschien zelfs moeilijker dan Poetin en Zelensky samenbrengen. Op dit moment ziet het ernaar uit dat Lula de enige is die kan bewerkstelligen.

Foto boven: Lula in verschillend gezelschap: naast minister voor Inheemse Volkeren Sonia Guajajara (links) en naast gouverneur van São Paulo, bolsonarist Tarcísio de Freitas (rechts). Ricardo Stuckert/PR.

Source: https://www.link2brazil.com/post/samenwerken-is-beter-dan-vechten