"Doing the same thing again and expecting a different result" is zo ongeveer de juiste omschrijving van de mening van Mangabeira Unger (foto) over de huidige regering. Wie momenteel de plak zwaait in Brazilië is inmiddels welbekend in de ganse wereld, daar zorgde de president wel voor. Maar wie is Mangabeira Unger?

Filosoof Roberto Mangabeira Unger (76) is professor aan de universiteit van Harvard, tevens ex-minister van Strategische Zaken van de president. Unger is lid van de PDT (Partido Democrático Trabalhista), opgericht in 1979 door Leonel Brizola, dezelfde partij waar ook Ciro Gomes lid van is. Algemeen wordt hij ook beschouwd als de goeroe en raadgever van Gomes. De voorzitter van de PDT, Carlos Lupi, maakt deel uit van de regering Lula als minister van Sociale Zekerheid. Unger bekleedde tweemaal het ambt van minister voor Strategische Zaken: de eerste keer in het tweede mandaat van Lula in 2007, en nog eens in het tweede mandaat van Dilma Rousseff in 2015.

Vorige week stapte Unger uit de partij, tot grote verbazing van iedereen. In een interview gaf hij kritiek op Lula en bevestigde dat hij dit besluit nam omdat hij het niet eens is met de passieve houding van de partij tegenover de regering, gezien de manier waarop de PT-leiding regeert, en door het gebrek aan een project voor Brazilië.

Unger vindt dat Lula een model herhaalt dat de vooruitgang van het land belemmert, een model dat hij omschrijft als een huwelijk tussen "armoede" - de distributie van aalmoezen via hulpprogramma's, en "rentisme", de dominantie van financiële rentes op de productie.

In het interview zegt hij dat zijn relatie met de PDT antiek is omdat hij Leonel Brizola beschouwde als zijn grote politiek geallieerde: "De PDT diende altijd om een alternatief te bieden voor het land, maar dit is niet meer het geval, integendeel, de partij maakt nu deel uit van een regering die duidelijk geen project heeft voor Brazilië."

"Het land verkeert in ernstige moeilijkheden; 100 miljoen mensen hebben geen riolering ter beschikking, 35 miljoen hebben geen drinkwater, de meerderheid heeft schulden, het grootste deel van de arbeiders werkt informeel of verkeert in een preciare situatie. Er is geen sprake van een nationaal project om de productie te verhogen en de president gaat op reis naar het buitenland voor persoonlijke idelheidsprojecten. De krachten die een alternatief kunnen bieden, de PDT, PSB, PCdoB, werden allemaal hulplijnen van dit nationale anti-project."

Nog over zijn ontslag: "Het is mijn besluit, niet dat van Ciro Gomes, een bewuste beslissing om te strijden voor een nationaal alternatief om meer kracht bij te zetten en om de productie te verbeteren, iets wat momenteel niet bestaat. We zien een tendens om de aandacht af te leiden van deze stagnerende en middelmatige situatie naar symbolische kwesties, een identiteitspolitiek, wat het tegenovergestelde is van de culturele oorlogen van rechts, en naar schandalige uitspraken van de president zoals het idee om de ministers van het hoogste gerechtshof in het geheim te laten stemmen".

Over minister van Financiën Fernando Haddad: "Hij is mijn vriend, reeds vele jaren, maar nu neemt hij actief deel aan deze regering. Hij is een van de architecten van deze politiek waarin het huwelijk tussen armoede en rentisme bevestigd wordt, en waar de rekening betaald wordt door de landbouwindustrie, de visvangst en de mijnontginningen. Mochten zij die rekeningen niet betalen, dan lagen we al op de grond, verwikkeld in een diepe economische crisis."

Is het dan mogelijk om Brazilië op een andere manier te regeren?

"Het is duidelijk dat een kracht-bijzettend project voor het verhogen van de productie enkel effectief zal zijn als het regionaal aangepakt wordt. De weg naar productie kwalificatie en training is geblokkeerd in elke regio van Brazilië. Dit zou een prioriteit moeten vormen voor de regering. Dit kan niet opgelost worden door een president die voortdurend naar het buitenland reist en toespraken voorleest die voor hem geschreven werden om een zoet applaus op te leveren, net alsof hij een kandidaat is voor de Nobelprijs van Vrede, of voor een nieuw honoris causa diploma, terwijl Brazilië wegzinkt in een productief en educatief primitivisme."

Mangabeira Unger gaat nog een stap verder in het interview: "President Lula lijkt niet geïnteresseerd in Brazilië. Reizen naar het buitenland en bijeenkomsten houden waar hij vervelende toespraken houdt, lijkt leuker. De andere staatshoofden, ernstige machtshebbers, kunnen hun vermoeidheid nauwelijks verbergen als ze naar hem luisteren. Ik weet niet waarom hij dit doet. Ik kan Lula vertellen dat Brazilië een buitengewoon interessant land is, veel interessanter dan al die landen die hij bezoekt. Maar we kunnen niet verwachten dat hij zich zal bekeren, omdat het altijd veel moeilijker is om een mens te veranderen dan een land. In plaats van pogingen te doen hem dit alles te laten inzien, kunnen we beter proberen onze eigen ogen te openen."

Estadão

Foto: Marcelo Camargo/Agência Brasil

Source: https://www.link2brazil.com/post/ogen-openen