Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Canoa Quebrada, Cunha, Dilma, quasimodo

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Link2Brazil Lula 3: het begin

door Progresso

De recente geschiedenis van Brazilië verliep woelig. De regering van president Jair Bolsonaro kreeg niet alleen kritiek in eigen land, maar over de ganse wereld weerklonken stemmen tegen het beleid van de extreemrechtse ex-kapitein die uiteindelijk het pleit verloor in de 2de kiesronde, op 30 oktober 2022. Bolsonaro hulde zich in stilte en verliet het land op 30 december, net voor de inauguratie van Luíz Inácio Lula da Silva, die op 1 januari aan zijn derde ambtstermijn begon. Een maand later kunnen er al enkele vaststellingen gemaakt worden.



Lula bij zijn (derde) inauguratie op 1 januari 2023, samen met een selectie burgers die een symbool vormen van de kleurrijke Braziliaanse samenleving. Foto: Fotos Públicas - Ricardo Stuckert.

Om te beginnen: Lula wijzigde zijn opinie en schoof enkele van zijn beloftes, gemaakt tijdens de kiescampagne, aan de kant. De intrekking van zijn uitspraak over het niet meer verkiesbaar zijn in 2026, de wijziging van zijn houding tegenover Kamervoorzitter Arthur Lira (lid van de centrumpartij PP) en het besluit om bepaalde informatie te verzegelen met geheimhouding zijn enkele voorbeelden van het verschil tussen de kandidaat van de arbeiderspartij PT, en de verkozen president in het Palácio do Planalto.

De belofte dat zijn regering Brazilië weer zou verenigen, bleef voor een deel beperkt tot de verkiezingen. Dit jaar hernam hij zijn polariserende uitspraken en beweerde dat de vernielingen van de gebouwen van de 3 machten op 8 januari, "een reactie was van de rijken die de verkiezingen verloren".

Lula spaarde geen kritiek op zijn voorganger, ondanks het motto van zijn regering over eenheid en heropbouw, en vorige verklaringen van de president en zijn geallieerden om een dialoog op te starten met diegenen die een andere mening hebben. De gebeurtenissen van 8 januari zorgden voor meer kritiek in zijn toespraken.

Langs de ene kant benoemde hij een gematigde minister van Landsverdediging (José Múcio), aan de andere kant verklaarde hij dat de strijdkrachten niet meer bij "Duque de Caxias" behoorden, maar onder het bevel stonden van Jair Bolsonaro.

Nochtans probeerde Lula zich - sinds zijn vrijlating - te projecteren als de leider van een brede democratische coalitie om zijn tegenstrever te laten verliezen.

De president werd hierbij gesteund door economisten, intellectuelen en politici uit diverse ideologische kampen, dit met het argument dat hij een breed front zou leiden, ruimte gevend aan andersdenkenden.

Eenmaal verkozen, plaatste hij diverse voormalige rivalen in de ministeries op de Esplanada. Maar hij concentreerde de macht, het grootste deel van de begroting en de belangrijkste vitrines van de regering in handen van de 'petistas'.

Tijdens zijn campagne verenigde hij geallieerden en voormalige tegenstanders met de belofte dat hij zich niet meer verkiesbaar zou stellen in 2026. Al in de eerste weken van het jaar, wijzigde hij zijn mening.

De verandering in de retoriek over herverkiezing kwam voor het eerst aan de orde tijdens een interview met stafchef Rui Costa (PT), op de 2de dag van zijn ambtstermijn, bij TV Cultura: "Indien hij (Lula) zo doorgaat, zoals hij zelf zegt, met de energie en de animo van een twintigjarige, wie weet stelt hij zich opnieuw kandidaat voor een volgende ambtstermijn".

Die verklaring viel niet in goede aarde, ook al omdat er minstens drie andere mogelijke kandidaten in de regering zitten: Fernando Haddad (Financiën), Simone Tebet (Planning) en vicepresident Geraldo Alckmin. Deze laatste is tegelijk minister van Ontwikkeling, Industrie en Buitenlandse Handel. De uitspraak van Rui Costa werd nadien nog aangedikt door de president in eigen persoon.

Bij een interview door Rede TV zei hij dat dat hij van het leven moest genieten en er nu niet aan denkt om kandidaat te worden. Maar hij maakte een voorbehoud en bevestigde dat dit wel kon gebeuren onder "delicate omstandigheden" en als zijn gezondheid het toe zou laten.

"Nu zou ik zeggen 'Ik ben geen kandidaat in 2026'. Ik ben dan 81. Ik moet wat van het leven genieten, want ik heb al 50 jaar politiek leven achter de rug. Dat is wat ik nu kan zeggen. Anderzijds, als er op een gegeven moment een delicate situatie zou ontstaan en ik nog in goede gezondheid ben... omdat ik enkel kandidaat kan zijn als mijn gezondheid het toelaat, maar als die perfect is op mijn 81ste, met de energie van een 40-jarige en de drift van een 30-jarige, dan wel".

Op een ander vlak, op zoek naar een goede verhouding met het Parlement, om te kunnen regeren, zag Lula af van de kritiek op Kamervoorzitter Arthur Lira, die tot 30 oktober in dezelfde boot zat als Jair Bolsonaro.

Tijdens de campagne vormde Lira een doelwit voor Lula, maar dat veranderde na de verkiezingen waarna hij meteen beschouwd werd als een belangrijke geallieerde.

Alexandre Padilha (PT), minister van Institutionele Betrekkingen legde de volgende verklaring af nadat Arthur Lira opnieuw verkozen werd door zijn collega's als voorzitter van de Kamer van volksvertegenwoordigers: "Het was de politieke inspanning van onze basis die de voorzitter opnieuw verkoos bij een historische stemming".

Naast de toenadering van de regering in zijn richting, kwam er een ontmoeting tussen de president en Lira na zijn herverkiezing waarbij de PT een groot blok vormde dat voor hem stemde.

Het keerpunt kwam na de goedkeuring van de PEC (voorstel wetswijziging) die het uitgavenplafond verhoogde met R$ 145 miljard in 2023 en 2024 om de steunuitkering Auxílio Brasil (dat weer terugkeert naar de oorspronkelijke naam Bolsa Família) te financieren, en nog eens R$ 23 miljar voor investeringen boven de fiscale limiet, als de inkomsten het toelaten.

Dat wetsvoorstel vormde de eerste vuurproef van Lula die hierbij op de steun van Lira kon rekenen, en verzegelde de samenwerking tussen beiden.

Een jaar geleden omschreef Lula de Kamervoorzitter nog als "keizer":

"Als we de verkiezingen winnen en de huidige voorzitter van de Kamer blijft doorgaan met zijn keizerlijke macht, dan streeft hij al naar een semi-presidentialisme. Hij wil nu al de macht afnemen van de president zodat die in handen van de Kamer van Afgevaardigden komt, en doen alsof hij de keizer van Japan is", zo zei Lula op 3 mei 2022.

In het begin van dit jaar begon de regering Lula met dezelfde praktijken die uitvoerig gebruikt werden door zijn voorganger, met name het verzegelen van bepaalde officiële informatie.

Itamaraty (BZ) verzegelde de namen van de genodigden op een receptie na de inauguratie van Lula. Na de repercussie van de ingreep werden ze toch vrijgegeven.

De nieuwe regering legde ook een geheimhouding op aan alle beelden van de invasie van het regeringsgebouw Palácio do Planalto, opgenomen door het camerasysteem, met de bewering dat er risico's zijn voor de veiligheid van de presidentiële installaties.

Toegang tot geheimhouding, opgelegd door de regering-Bolsonaro, is een van de belangrijkste vlaggen van de nieuwe president. Lula bepaalde in een pakket, ondertekend op de eerste dag van zijn ambtstermijn, dat de CGU (Controladoria-Geral da União) de bepalingen binnen 30 dagen opnieuw beoordeelt.

Het ministerie liet weten dat 234 opleggingen van geheimhouding door de vorige regering herzien werden, en dat er nieuwe criteria werden opgemaakt om de toegang tot openbare gegevens uit te breiden.

Onder de opgelegde geheimhoudingen vallen onder meer de toegang van de zonen van voormalig president Bolsonaro tot het Planalto-paleis en het disciplinaire proces dat federale afgevaardigde Eduardo Pazuello (PL-RJ) vrijsprak voor deelname aan een politieke daad met de toenmalige president toen hij nog een actieve generaal was (wat wettelijk verboden is).

Regering PT of regering Lula?

Ondanks de zeer duidelijke ommekeer in goede zin (na het nonbeleid van voorganger Bolsonaro - een president die het ambt niet waardig was), onder meer bij de aanpak van het beschamende probleem van de inheemse Yanomami* bevolking, en het krachtige optreden tegen de allesverwoestende 'garimpeiros' (goudzoekers), wordt de regering nauwkeurig in de gaten gehouden door de oppositie. Niet iedereen in Brazilië is een aanhanger van de arbeiderspartij, zacht uitgedrukt. De resultaten van de verkiezingen liegen er niet om: Lula won met 50,90% tegen Jair Bolsonaro met 49,10%, een nipt verschil van 1,8 percentuele punten. Volgens het kieshof TSE waren er 156.371.242 kiesgerechtigden. Daarvan stemden 60.345.999 kiezers op Lula, tegen 58.206.354 voor Bolsonaro, een verschil van 2.139.645 stemmen. Brazilië heeft volgens de jongste volkstelling door het IBGE 208 miljoen inwoners.

Lula moet ook regeren voor bijna de helft van de bevolking die noch voor hem, nog veel minder voor de PT stemden. Toch is de invloed van de arbeiderspartij op de nieuwe regering erg groot, even groot als hun radicale visies die de regering in het algemeen, en Lula in het bijzonder, sterk beïnvloeden. Een voorbeeld hiervan is de haatcampagne tegen de Centrale Bank en Roberto Campos Neto, momenteel de voorzitter van dat instituut, vorig jaar aangesteld door Jair Bolsonaro. Hij kan niet vervangen worden vooraleer zijn ambtstermijn ten einde loopt, een doorn in het oog van Lula en de zijnen die hun frustraties omtrent de zwakke economische situatie van het land op zijn nek afschuiven en willen dat de intrestvoeten omlaag gaan.

Financiën minister Fernando Haddad, een van de lievelingen van Lula, spreekt hieromtrent verzoenende taal, en dat wordt hem niet in dank afgenomen.

De zogenaamde "vuile blogs" van de arbeiderspartij zijn terug en lossen nu hun schoten, nogal ironisch, in de richting van Haddad.

De minister beleeft momenteel een afbraak, gearchitecteerd door figuren in de partij die lonken op zijn positie en hun invloed willen opleggen aan de economische politiek van de regering.

Het radicale petisme, omgekeerd vergelijkbaar met de ideologische bolsonaristische sekte die tot vorig jaar opereerde in het Palácio do Planalto, wil geen dialoog met Campos Neto. Ze vallen het instituut aan met de uiteindelijke bedoeling om er hun eigen mannetjes te plaatsen. In dit dispuut, makkelijk op te lossen via een dialoog in een zoektocht naar oplossingen, verandert Haddad in een vijand.

Fernando Haddad, in de redenering van de radicale petistas, stelt Lula bloot door niet in te hakken op Campos Neto. De houding van Lula, die besloot om een vijandige houding aan te nemen tegen de chef van de Centrale Bank, een autonoom instituut, laat de pacificatie imploderen, de uitspraken tijdens zijn kiescampagne negerend. De vraag moet gesteld worden: is Lula een pacifist? Wanneer hij een obstakel tegenkomt voor zijn objectieven, diskwalificeert hij zijn tegenstander, kleeft er een etiket op en levert hem over aan de leeuwen van de sociale media. Het petisme in die media, gaat trouwens hetzelfde tewerk als het bolsonaristische haatkabinet, en stimuleert (nog steeds) de noodlottige polarisatie. Waartoe dit leidt zagen we in de voorbije jaren.

De autonomie van de Centrale Bank is, voor de petistas, hetzelfde als het communisme voor de bolsonaristen. Haddad wordt wat dit betreft gesaboteerd door 'kameraden' als Aloizio Mercadante en partijvoorzitster Gleisi Hoffmann. De minister beleeft een moeilijk moment en wordt als het ware gefrituurd. Het is nog maar 45 dagen geleden dat hij een kopstuk vormde van de partij, benoemd als minister van Financiën in een poging om dezelfde weg in te slaan als die van ex-president Fernando Henrique Cardoso, op weg naar het Palácio do Planalto. Mocht het goed gaan met de Braziliaanse economie, dan was hij de man om Lula op te volgen.

Dat zit er blijkbaar niet meer in. Lula, die eerst geen ander mandaat meer wilde, zegt nu dat hij dat niet uitsluit als de situatie "delicaat" is. De stem van Haddad werd zwakker als die van Mercadante bij de ontwikkelingsbank BNDES en Hoffmann aan het hoofd van de partij. Lula luistert meer naar de linkse geallieerden, laat de aanvallen op Haddad toe, die momenteel dichter bij Simone Tebet (MDB) staat, die veel minder radicaal is dan zijn eigen chef.

En het carnaval moet nog beginnen.

*Yanomami

De Yanomami zijn een inheemse volksstam die leeft in de regio's van de Amazone in het noorden van Brazilië en het zuiden van Venezuela. Hun cultuur en geschiedenis zijn uniek en gaat duizenden jaren terug.



Vrouwen en kinderen van de Yanomami gemeenschap in Surucucu, in het Yanomami reservaat. Foto: Fernando Frazão/Agência Brasil

De Yanomami hebben eeuwenlang in afzondering geleefd, waardoor hun manier van leven en culturele tradities grotendeels intact bleven. Echter, in de twintigste eeuw nam de Europese invloed op hun cultuur en levensstijl snel toe, vooral door de komst van houtkappers, goudzoekers en missionarissen. Dit had een aanzienlijke impact op de Yanomami-gemeenschappen en leidde tot conflicten en ziektes waar ze niet tegen bestand waren.

In de jaren '70 en '80 werd er door regeringen en bedrijven sterk gepleit voor de exploitatie van de natuurlijke rijkdommen in de regio, waardoor veel Yanomami-gebieden werden ontgonnen en de bevolking verder verstoord werd. Hierdoor werden veel Yanomami verdreven van hun land en tradities en werden ze gedwongen om zich aan te passen aan de moderne samenleving.

In 1992 werd een beschermd gebied van 9,6 miljoen hectare aangewezen voor de Yanomami, genaamd de Yanomami-reservaat. Dit moest hen beschermen tegen verdere ontginning en uitbuiting. Het beschermde gebied bleek echter niet voldoende bescherming te bieden, aangezien er nog steeds ontginning en mensenrechtenschendingen plaatsvonden.

In de afgelopen jaren is er steeds meer aandacht gekomen voor de situatie van de Yanomami en is er gezamenlijk gestreden voor hun rechten en bescherming van hun leefgebied. Veel organisaties en actievoerders hebben zich ingezet om de Yanomami-rechten te beschermen en hen te ondersteunen in hun strijd tegen ontginning en culturele assimilatie.

Ondanks deze inspanningen blijft de toekomst van de Yanomami onzeker en blijven er nog steeds bedreigingen bestaan voor hun leefgebied en culturele identiteit. Het is belangrijk om hen te blijven steunen en te werken aan een toekomst waarin ze in staat zijn om hun tradities en levensstijl in vrijheid te handhaven.

Bron: https://www.link2brazil.com/post/lorem-ipsum