"Wie geeft iets om deze oorlog? De reden van dit conflict, afgaande op mijn begrip, op wat ik lees en hoor, zou hier in Brazilië besproken worden door samen aan tafel bier te drinken. Het zou hier opgelost worden na een glas bier, zoniet na twee glazen of na het derde, en als het dan nog niet niet opgelost is, dan drinken we alle flessen leeg en zouden we een vredesakkoord afsluiten". De uitspraak komt van president Lula, tijdens een evenement in UERJ, universiteit van de deelstaat Rio de Janeiro, op 30 maart l.l.

De huidige ontwikkelingen in Rusland tonen aan dat het allemaal niet zo eenvoudig is, integendeel. Dit soort "botequim" filosofie past inderdaad bij een (enkele) glas (glazen) bier, maar niet met een president die pretendeert om een grote staatsman te zijn die wel even snel oplossingen weet te bieden voor allerlei internationale problemen, terwijl hij er in eigen land nauwelijks in slaagt om de projecten van zijn eigen regering door het parlement te duwen.

Het moet evenwel erkend worden dat Lula het internationale aanzien ten opzichte van Brazilië weer omhoog krikte (niet eens zo moeilijk na de desastreuze aanpak van zijn voorganger). Er mag ook geen twijfel bestaan over zijn goede intenties zoals het uitschakelen van de ongelijkheden die Brazilië nog steeds teisteren.

Lula is zes maanden aan de macht, waarvan hij tot nog toe 1 maand buiten het land verbleef. De jongste trip was naar Italië en Frankrijk. We besparen de lezer van bolsonaristische commentaren over die reizen en zijn beleid, kritiek die meestal kant nog wal raakt, maar dat wil niet zeggen dat er geen opbouwende kritiek mag geleverd worden, iets waar hij trouwens zelf om vroeg, aan het begin van zijn ambtstermijn.

Journalist en schrijver Mario Sabino, bekend van o..m. Veja, O Antagonista, Crusoé, Estado de São Paulo en Metrópoles, met een centrumrechtse visie, ging in op dat verzoek en schreef een artikel met als titel: "Na Europa, Lula agora só tem cartaz em Moscou". Het opiniestuk is gebaseerd op de jongste reis van de Braziliaanse president, de ontmoetingen die hij had in Italië en Frankrijk, en zijn vijf minuten durende toespraak tijdens het Power Our Planet-festival (foto boven). Die toespraak werd op gejuich onthaald door de aanwezigen en door zijn linkse achterban in Brazilië die zo ver ging om zijn woorden te omschrijven als een "aula magna".

Mario Sabino tempert het enthousiasme. Hieronder een samenvatting van zijn woorden (niet noodzakelijk die van link2brazil). We laten het aan de lezer over om de bittere kant van zijn tekst (cursief) eraf te slijpen, en om te oordelen of de essentie van zijn woorden over de schreef gaat of niet.

In Italië werd Lula op het laatste moment ontvangen, en in Parijs werd hij als een teleurstelling gezien. Maar zijn toespraak bij de Eiffeltoren was prachtig op TV. Leve Coldplay!

De internationale reiziger, die in zijn vrije tijd op het Palácio do Planalto werkt, had geen verplichtingen in Rome, behalve om op de foto te gaan met de paus in het Vaticaan. President Sergio Mattarella en premier Giorgia Meloni ontvingen Lula omdat er geen andere keuze was.

In de Italiaanse hoofdstad herhaalde de internationale reiziger zijn pro-Rusland uitspraken en kreeg hij van Sergio Mattarella te horen dat Vladimir Poetin, de indringer van Oekraïne en oorlogsmisdadiger, vergelijkbaar was met Adolf Hitler in zijn imperialistische ambitie. Giorgia Meloni, die net een bilaterale ontmoeting had gehad met Emmanuel Macron, had veel te doen en bevestigde het ontmoeten van Lula pas toen de internationale reiziger al onderweg was. Naast het aanhoren van Lula's onzin over de oorlog in Oekraïne, verloor Giorgia Meloni ook wat tijd om te vernemen dat het buitengewoon was dat een vrouw premier was in Italië.

De medewerkers van de internationale reiziger probeerden ook om, op basis van improvisatie, een vergadering met Italiaanse zakenmensen te organiseren, maar dat lukte niet. Lula had enkel een ontmoeting met Domenico de Masi, auteur van het boek "O Ócio Criativo" en een vriend van de internationale reiziger, die hierdoor de expertise van de Italiaanse socioloog in de praktijk kan brengen.

Vanuit Rome reisde Lula naar Parijs om deel te nemen aan de top over een nieuw wereldwijd financieel pact. In zijn toespraak herhaalde de internationale reiziger zijn demagogische uitspraken over ongelijkheid en noemde hij de EU-voorwaarden aan het Mercosur-akkoord een "bedreiging". Een van de voorwaarden was dat er geen Europese import zou zijn van producten uit ontboste gebieden (inmiddels een wet daar). Het correcte gebruik van de woordenschat is duidelijk geen kwaliteit van Lula. Hopelijk gedroeg hij zich goed tijdens de lunch met Emmanuel Macron, die hem ondanks de warme pose voor de camera's, niet meer zo aardig vindt.

Om zijn imago van betrouwbare leider bij westerse democratieën te versterken, verklaarde de internationale reiziger ook: "Sommige mensen schrikken als ik zeg dat er nieuwe valuta's moeten worden gecreëerd voor nieuwe handel. Ik begrijp niet waarom Brazilië en Argentinië handel moeten drijven in dollars, waarom kunnen we niet handelen in onze eigen valuta's? Ik begrijp ook niet waarom Brazilië en China niet kunnen handelen in onze eigen munt, waarom moet ik dollars kopen?" Zoals te verwachten was, werd hij luid toegejuicht door ons onvermijdelijke lot, de Derde Wereld. Is er iemand in het publiek die dollars en euro's wil inruilen voor Braziliaanse real?

Na de top, voor de Eiffeltoren, op uitnodiging van de band Coldplay, reciteerde Lula een soort Wikipedia-tekst over het Amazonegebied tijdens een evenement georganiseerd door een ecologische NGO. En naast het vertellen van de leugen dat illegale ontbossing in de Amazone tegen 2030 zal worden geëlimineerd, viel hij ook de landen aan die de Industriële Revolutie hebben veroorzaakt, waarbij hij beweerde dat zij een historische schuld hebben aan de planeet en de Latijns-Amerikanen vrijstelt van de klimaatverandering. In feite bestaat Lula alleen maar vanwege de Industriële Revolutie. Alles zag er prachtig uit op tv, want de Eiffeltoren maakt zelfs het pak van een Braziliaanse parlementariër mooier dan het is. Leve Coldplay!

Het linkse dagblad Libération besloot de internationale reiziger meteen bij zijn aankomst in Frankrijk op de voorpagina te plaatsen: "Lula, la decepção", meteen in het Portugees. En ze voegden eraan toe: "De Braziliaanse president, in moeilijkheden in zijn eigen land, evenals op het internationale toneel, waar zijn anti-Atlantische standpunten worden afgekeurd, is vandaag op bezoek in Parijs." In het artikel staat te lezen dat "de Braziliaanse president niet de waardevolle bondgenoot is" die westerlingen zich hadden voorgesteld. Trouwens, hij wordt vriendelijk bestempeld als een "valse vriend van het Westen".

Dezelfde Libération publiceerde een interview met kameraad Celso Amorim, waarin de bedenkelijke adviseur van Lula zegt: "We willen dat Brazilië een belangrijke internationale speler wordt", maar volgens dat onvermijdelijke script van deze raadgever dat ons altijd naast de schurken plaatst.

Metrópoles

Foto's: Ricardo Stuckert/PR - Reproductie Libération

Source: https://www.link2brazil.com/post/leve-coldplay