Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: comulder, Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

De kunst van het remigreren

door Redactie

Terug naar Nederland, wat kan daar nu zo moeilijk aan zijn? Het hele gezin is daar immers geboren, tussen de Friese weilanden en de grauwe polders van het hoge Noorden. Geboren en getogen in Nederland, alleen daar niet zo lang gewoond. Dat dan weer niet.
Vooral voor de kinderen, inmiddels tieners en zelfs jongvolwassenen, hebben langer in het buitenland gewoond dan in het eigen kikkerlandje. Maar nogmaals, terugkeren kan toch geen probleem opleveren, toch?

Wij zijn bekend met de Hollandse nuchterheid, de gejaagdheid en de manier van communiceren. Zelfs het wisselen van de seizoenen is voor ons geen nieuwigheid meer, dus kom maar op. Die zeven jaar van ons in Midden-Amerika, dat was maar tijdelijk. Een avontuur, dat natuurlijk wel. En we hebben het heerlijk gehad, een andere cultuur en een andere samenleving.

Heerlijk quality-time met het gezin, genieten van de warmte waardoor je ook weer vaker buiten bent of bijvoorbeeld onder de porche je ontbijt nuttigt.
Met de voetjes in het zand, een flesje Rosé ter verkoeling half in het water en de BBQ binnen handbereik. Natuurlijk hadden we wel eens last van muggen, schorpioenen en waren de criminaliteitscijfers veel hoger dan in Nederland. En ja, het land was misschien wel wat onveiliger voor ons als westerse expats, zeker ten opzichte van de oorspronkelijke bewoners van het land.
Maar we hebben het er heerlijk gehad, niet eens meer gedacht om terug te keren naar het geboorteland. We gingen op in de omgeving, vermeden typisch Hollandse bijeenkomsten en neigde steeds meer naar lokale feesten en partijen.
Natuurlijk kwam de datum van terugkeer steeds dichterbij, er was geen ontkomen meer aan. Maar goed, we hadden deze terug verhuizing naar Nederland wel eens vaker gedaan, dus wat kon er in hemelsnaam nu misgaan?

Nou, dat hebben we geweten. Ditmaal knalde het Reverse Culture Shock fenomeen keihard om onze oren. Ieder van ons gezin kreeg hier hoe dan ook mee te maken. Verdriet, pijn, heimwee, boosheid, woede en zelfs lichamelijke klachten verschenen een aantal weken na onze aankomst in Nederland. Alles wat je kan vinden over dit fenomeen klopt. De heftigheid varieert van persoon tot persoon. Maar hoe kan dat toch nu? Wij waren toch bekend met alles in Nederland, hoe kan dit ons nu overkomen?
Het leek wel of wij er niet meer inpaste, alsof wij veranderd waren, maar ook onze vrienden en zelfs familieleden bleken veranderd te zijn. Zelfs de omgangsvormen op het schoolplein, in de winkel of onderling op straat leek ons tegen te staan. Is iedereen hier in Nederland nu zo onbeschoft? Zeggen we elkaar op straat niet meer gedag? Moet ik echt weken van tevoren een afspraak maken met de buurvrouw om een kopje koffie te drinken? He’? Hoe kan dat nu toch?

Totaal van slag van alle indrukken, begon ik een zoektocht naar het ontstaan van dit fenomeen. Lotgenoten (zowel expats als remigranten) herkende allemaal in meer of mindere mate de verschijnselen van het Reverse Culture Shock fenomeen, sterker nog het leek er allemaal gewoon bij te horen. Na verloop van tijd kom je erachter dat het niet erg is dat dit je overkomt. Kennelijk heeft de tijd in het buitenland je meer goeds gebracht dan dat je zelf überhaupt beseft. En de kans is nog groter dat je de terugkeer naar Nederland hebt onderschat. Want dat is het, iedereen gaat er maar vanuit dat terugkeren de gewoonste zaak van de wereld is. En dat bleek dus niet zo te zijn! Maar er is hoop, je kan de kans op zo’n shock in ieder geval verkleinen. Hoe? Dat lees je onder andere in ‘De kunst van het remigreren’.

Een autobiografisch verhaal over hoe ons gezin met vallen en opstaan weer een leven probeert op te bouwen in Nederland. Hoe wij onze ervaringen vanuit het buitenland meenemen en gebruiken in alle dagelijkse dingen. Daarnaast ook wat feitjes over het Reverse Culture Shock fenomeen, hoe ontstaat het en beter nog hoe verklein je de kans hierop. Een aanrader voor iedere terugkerende expatter of remigrant. Maar ook een handig hulpmiddeltje voor de nog vertrekkende expat.

‘De Kunst van het remigreren, de ervaringen van een expatgezin’ verscheen in maart 2018 en wordt uitgegeven door LM Publishers. ISBN 9789460224713. Het boek is o.a. te bestellen via bol.com.

Over Norman D. Jansen

Ik ben ondertussen al vele jaren werkzaam voor de Nederlandse overheid en samen met mijn gezin hebben we inmiddels al meerdere internationale verhuizingen achter de rug. Via het noorden van Europa vertrokken wij dit keer, na een tussenstop van een paar jaar in Nederland, naar Midden-Amerika. Juist vanwege mijn werkzaamheden kwam ik terecht in landen zoals Belize, Haïti, USA, Tortola (BVI), Suriname, Guadeloupe en uiteraard ook op al onze mooie zes Caribische (ei-) landen behorende bij het Koninkrijk.

Na zeven fantastische jaren op het mooie eiland Curaçao, en een enorme berg aan ervaring rijker, heb ik mij nu ook toegelegd op het schrijven van non-fictie literatuur. Vooral de ervaring van het werken onder bijzondere omstandigheden en in andere landen, maar ook het leven met verschillende culturen, gebruik is als bron voor mijn boeken.
Het zijn die eigen ervaringen, autobiografisch dus, en waargebeurde feiten die ik probeer te verwerken in mijn boeken.

Met onze kinderen....

Samen met mijn vrouw hebben we drie kinderen, twee jongens en een meid, die allen in Nederland zijn geboren. Onze kinderen, een tiener en twee jongvolwassenen, zijn inmiddels echte wereldreizigers geworden.


Tot op heden hebben zij juist het merendeel van hun leven in het buitenland gewoond. De jongste, onze dochter was vanaf haar tweede levensjaar al niet meer woonachtig in Nederland. Terugkeren naar het geboorteland was voor haar dan ook vreemder dan voor haar oudere broers die nog wel voldoende herinneringen aan Nederland hadden. Gelukkig weten zij zich, als zogeheten Third Culture kids, iedere keer weer aan te passen aan de lokale omstandigheden, nieuwe culturen en zeker ook de verschillende temperaturen.


Of zij altijd in Nederland zullen blijven wonen? Ik denk het niet.