Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Dilma, Progresso

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: To be or not to be (president)

door Redactie



To be or not to be, dat is de vraag die velen zich stelden in de voorbije dagen. Is gouverneur João Doria (PSDB) nu wel of niet een kandidaat president? Deze week beweerde hij van wel, ook al klonk het net daarvoor dat hij zou afzien van die kandidatuur. Ex-rechter Sérgio Moro maakte het ook bont. Na veel vijven en zessen liet hij zich overhalen tot een partijwissel, weg uit Podemos en zich aansluitend bij de nieuwe gigant União Brasil, een samenvoeging van de centrumrechtse Democraten (DEM) en de PSL. Deze laatste was de partij van Bolsonaro in 2018 toen hij verkozen werd. Nadien stapte hij eruit.




João Doria maakt een selfie.

Moro meldde de wisseling en zei erbij dat hij zou afzien van zijn kandidatuur om om meer kansen te geven aan een derde weg, ten voordele van de democratie. Dat duurde welgeteld 1 dag. ACM Neto, een van de partijleiders van de União Brasil liet weten dat hij een kandidatuur van Sérgio Moro niet zag zitten, en dat volstond voor Moro om te verklaren dat hij er niet aan dacht om zich verkiesbaar te stellen als een gewone volksvertegenwoordiger en dat hij voor het overige nergens van af zag: “Ik geef niets op, integendeel, nog minder mijn droom om Brazilië te veranderen”, zo klonk het.



Sérgio Moro aan tafel met Luciano Bivar, leider van de nieuwe partij União Brasil.

Hij gaf ook opnieuw kritiek op de twee kemphanen, Lula en Bolsonaro: “Om Brazilië te bevrijden van deze extremisten, stel ik mijn naam ter beschikking van het land. Ik heb geem ambitie voor een ambt. Als ik die wel had, dan zou ik aangebleven zijn als federale rechter of minister van Justitie. Ik heb geen nood aan parlementaire onschendbaarheid of andere privileges die ik altijd afkeurde en waarvan ik de afschaffing verdedig”.

Een en ander motiveerde journalist en filmproducer Ricardo Rangel tot het schrijven van een stuk met de titel “Gebrek aan staatsmannen” (Faltam Estadistas). Een samenvattende vertaling:

“Zij die belangstelling hebben in het behoud van de democratie, mobiliseren zich niet.

58 jaar geleden kwam er een dictatuur in Brazilië, na een militaire coup, een regime dat 21 jaar lang censuur uitoefende, mensen uit het land zette, vervolgde, arresteerde, folterde en doodde. Het obscurantisme en de domheid veroorzaakten veel leed, maakten een komaf met de cultuur, zorgden voor een hyperinflatie, een inkrimping van de lonen en een concentratie van de inkomens.

Maar zelfs de meest nefaste periode uit onze geschiedenis produceerde geen president met een autoritaire persoonlijkheid zoals Jair Bolsonaro. Met krijgt er kippenvel van bij het inbeelden van wat hij zou doen als hij over dezelfde macht zou beschikken als Ernesto Geisel. Dat is niet onmogelijk: een hedendaagse coup vindt niet meer plaats door tanks de straat op te sturen, maar door de afbraak van instituten, een proces waar Bolsonaro wonderwel in slaagt. Indien hij een 2de mandaat krijgt, dan zou hij de democratie helemaal kunnen verwoesten.

Het is bijzonder ernstig dat de voornaamste belangstellenden in het behoud van de democratie zich niet mobiliseren. De helft van het nationale parlement, inclusief een flink deel van de oppositie, volgt (Kamervoorzitter) Arthur Lira en (Stafchef) Ciro Nogueira, en verkoopt zichzelf aan Bolsonaro voor de miljarden die uitgedeeld worden via een geheime begroting. Om de woorden van Churchill te gebruiken, de krokodil wordt gevoed door diegenen die hopen de laatsten te zijn om te worden verslonden.

Erger nog is dat de progressieven er niet in slagen om zich te organiseren om Bolsonaro te verwijderen van het scenario in oktober. Geraldo Alckmin, gesaboteerd door João Doria, migreerde van de PSDB naar de PSB om kandidaat vicepresident te worden, naast Lula. De aanhechting, voornamelijk electoraal, is exclusief een agenda met een programma, en Alckmin blijft zwijgen terwijl Lula de historische vlaggen van de PSDB aanvalt. De verschuiving van Alckmin dient enkel maar om wat signalen uit te sturen naar de centrumpartijen door Lula.

Gouverneur Eduardo Leite (RS) deed mee en verloor in de voorronde van de PSDB tegen Doria. Het was zijn bedoeling om te winnen via het “tapetão” (wanneer men weet dat men het in een dispuut enkel nadien zal halen via het gerecht of een onderzoek), maar dat lukte niet. Hij besloot om uit de partij te stappen, maar zag daar weer van af toen hij inzag dat hij hierdoor geen enkele kans zou hebben. Leite wil meedoen aan de finale, zelfs al delfde hij het onderspit in de halve finale. En Ciro Gomes denkt er niet aan om op te geven.




Ciro Gomes denkt er niet aan om op te geven, ook al blijft hij stilstaand trappelen in de peilingen.

Sérgio Moro nam het aanbod aan om minister te worden onder een president die hij, als rechter, hielp om verkozen te worden. Zestien maanden lang was hij een ‘partner in crime’ en stapte toen op, wild om zich heen schietend. Hij is onvoorbereid, heeft geen voorstellen en overtuigt niet als democraat, weet ook niet hoe zich te verenigen. Hij kondigde aan dat hij er vanaf zou zien, niet om zich te onthechten, maar omdat hij tegen een muur stond.

Doria had al onenigheid met Alckmin, Eduardo Leite, Tasso Jereissati, Bruno Araújo, José Aníbal e.a.: hij slaagt er niet in zijn eigen partij (PSDB) te verenigen, nog minder de oppositie. In een onverwachte en eenzijdige geste kondigde hij aan dat hij afzag van zijn kandidatuur, chaos verwekkend in zijn partij. Later zag hij er vanaf om er vanaf te zien… en niemand weet hoe het verder zal verlopen.

Lula verdedigde gedurende zijn carrière de afzetting van alle niet-PT presidenten, behalve Bolsonaro die hij spaarde in het geloof dat hij gemakkelijker te verslaan is. Hij zou kunnen onderhandelen met het centrum met een gewone agenda en zelfs kunnen winnen in de 1ste kiesronde, maar hij blijft doorgaan met het uitbrengen van brandbare en explosieve voorstellen. Lula wil alleen regeren, zoals hij altijd al deed.

De PT wijzigde niet In 1985, bij de keuze tussen Paulo Maluf, een man van de dictatuur en een notoire corrupte politicus, en Tancredo Neves, een heuse democraat met een onberispelijk karakter, bepaalde de arbeiderspartij een nulstem. Wie stemde voor de democraat werd zelfs uit de partij gezet. Tancredo overwon, maar werd geen president. Hij wist dat hij ziek was maar stelde een opname in het hospitaal uit omdat hij ervoor vreesde dat de militairen de democratisering zouden verhinderen. Hij werd met spoed opgenomen, de avond voor de inauguratie, en overleed enkele weken later.



Wijlen Tancredo Neves.

Staatsmannen zoals Tancredo Neves, offeren hun persoonlijke belangen op, zelfs hun leven, voor het land. De politici van vandaag lijken bereid te zijn om het land op te offeren voor hun persoonlijke belangen (en riskeren hierbij beiden op te offeren).”

Lulapalooza

Minister Raul Araújo van het kiestribunaal TSE, herzag zijn besluit dat een verbod inhield tot politieke manifestaties van artiesten op het welgekende Lollapalooza festival. De magistraat nam dat besluit nadat de PL, de partij van Bolsonaro, een aanklacht indiende omdat de zanger Pabllo Vittar een vlag met een afbeelding van ex-president Lula omhoog stak tijdens zijn optreden. Araújo zei tegen zijn collega’s dat hij spijt had van zijn besluit en herinnerde eraan dat hij altijd al een fervent verdediger was van de vrijheid van meningsuiting. Hij zag zijn naam geassocieerd met censuur en besloot toen om zijn oordeel weer in te trekken.



De stunt van Pabllo Vittar (foto) werd nog eens herhaald door Chico Buarque (foto) die een vlag van Lula omhoog stak tijdens een presentatie van de sambaschool Mangueira in Rio de Janeiro.

(On)vrijheid van meningsuiting

Luid roepen “Weg met Bolsonaro” op een verjaardagsfeestje kan leiden tot aanhouding en opsluiting. Silvio Costa kan er over meepraten. Costa is journalist, uitgever van de website Congresso em Foco. Op vrijdagavond 1 april vierde hij zijn verjaardag in het gezelschap van tientallen vrienden, toen plots de politie opdaagde zonder te zijn uitgenodigd.

Costa woont in een appartementsgebouw in de noordwestelijke zone van de Brasília, de administratieve wijk van de hoofdstad. Het ging om een privaatfeestje. Op een bepaald moment riep een genodigde “Fora Bolsonaro”. De anderen voegden zich bij in het koor dat hooguit enkele minuten de slogan herhaalde, lang genoeg opdat enkele bewoners van het gebouw ernaast naar de politie belden onder het voorwendsel dat de openbare orde verstoord werd, die op dat tijdstip, in het gedrang kwam. Agenten van het 3de Batalhão Militar werden ter plaatse gestuurd waar ze te horen kregen van de jarige dat “iedereen het recht heeft om zijn mening te uiten, ongeacht zijn of haar politieke overtuiging”. Als antwoord kreeg Costa te horen dat hij naar het dichtsbijzijnde politiekantoor zou gevoerd worden om daar een getuigenis af te leggen.



De genodigden kwamen in opstand en stonden niet toe dat Costa meegenomen werd. Een aanwezige advocate beschuldigde de politie van machtsmisbruik. Tenslotte namen de agenten vrede met de ondertekening van een “termo circunstanciado” waarin Costa zich verbond om zich een dag later te laten verhoren bij de politie.

En op die manier werd de openbare orde hersteld, zonder dat iemand nog riep “Fora Bolsonaro”, in dat stukje van de hoofdstad, op enkele kilometers afstand van het Palácio da Alvorada, de officiële woonplaats van de president van de republiek.

Het ging enkel maar om een banale inbreuk, vergeleken met de vrijwel dagelijkse agressies van Bolsonaro tegen de constitutionele orde, deze die het echt zwaar te verduren krijgt.

De schulden van Janja

Rosângela da Silva, de verloofde van ex-president Lula, gekend onder de naam Janja, wordt nagezeten door het Federale rechtshof en de Receita (fiscus) om haar schulden te betalen. In totaal gaat het om een bedrag van R$ 220.000, waarvan R$ 109.000 voor de bank Caixa Económica Federal, en R$ 111.000 in schulden gerelateerd aan belastingen.




Janja (met bril) naast Lula.

Het is niet bekend wat de aard is van de schulden bij de fiscus. Die schulden bevinden zich reeds in de administratieve fase; de volgende stap is een gerechtelijke procedure. Janja stapelde ook nog wat kleinere achterstallige betalingen op in de staat Paraná.

Bronnen: Folha de São PauloEstadãoVejaMetrópoles

Foto's: Wikimedia Commons - Twitter - Multishow - Alan Santos/PR

Source: https://brazilienieuws.online/2022/04/02/to-be-or-not-to-be-president/