Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: comulder, Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Sallus populi suprema lex esto

door Redactie



Het welzijn van het volk moet de hoogste wet zijn: de slogan van ex-rechter en ex-minister van Justitie Sérgio Moro, vertaald van het Latijns naar het Nederlands. Moro zet dit bovenaan zijn Twitter account, hiermee niets aan onduidelijkheid overlatend. Hij is kandidaat president!

Het heeft wat aangesleept, maar nu gaat hij voluit. Na zijn aansluiting bij de partij Podemos kiest hij nu voor zijn rivalen die de volle laag krijgen. Wie zat te wachten op een derde mogelijkheid, naast Lula (PT) en Bolsonaro (die zich na 2 jaren zonder partij, net aansloot bij de PL, een “huwelijk dat veel kinderen zal voortbrengen”, aldus de kapitein), kan nu overwegen om zijn of haar stem uit te brengen op de auteur van “Contra o sistema da corrupção” (tegen het corruptiesysteem), de titel van het boek dat deze week verschijnt.

Moro omschrijft zijn politieke tegenstanders als figuren met problemen op het vlak van ethiek, en volgers van een “populistische agenda met wisselende signalen, eentje van links, de andere van rechts”.

Sinds hij zich aansloot bij Podemos, staat zijn agenda vol van ontmoetingen in het centrum-rechtse veld om zichzelf voor te stellen als de “derde weg” bij de presidentsverkiezingen van volgend jaar.

In het boek verdedigt hij zich tegen de kritieken op zijn optreden als federale rechter in gevallen waarin ex-president Lula de beklaagde was, en verklaart hij spijt te hebben dat hij de uitnodiging van Bolsonaro aanvaarde om minister te worden in diens regering, wegens het gebrek aan steun aan zijn anti-corruptie agenda, en de akkoorden met de centrumpartijen.

“Mogelijk hebben zij volgers die hun ogen sluiten voor de ware aard van beiden, net omdat ze de cultus voor hun eigen persoonlijkheid stimuleren”, zo schrijft Moro in zijn boek.

Moro verliet de regering in april van 2020, de president beschuldigend van een poging om tussen te komen bij de federale politie, en om een ‘superintendente’ van hetzelfde orgaan in Rio de Janeiro te benoemen, een vertrouwenspersoon van Bolsonaro die hem en zijn zonen zou kunnen beschermen tegen een eventueel onderzoek waarbij verscheidene geallieerden en zijn eigen familie betrokken zijn.

In het boek relateert hij in details de groei van zijn meningsverschillen met de president gedurende de periode dat hij minister was, verschillen die ertoe leidden dat hij uiteindelijk “door de hete olie gehaald werd” en ontslag nam.

Het COAF spook

De publicatie van het Coaf rapport (Conselho de Controle de Atividades Financeiras – financieel controle orgaan) met de verdenking van atypische financiële verrichtingen en witwassen, uitgevoerd door de ex-raadgever van Flávio Bolsonaro, Fabrício Queiroz, wordt aangehaald door Moro als een episode die spookt boven het hoofd van de regering sinds het begin, “met gevolgen voor de anti-corruptie agenda en mijn aanblijven als minister”, zo relateert hij.

Die episode was niet bepalend in de relatie tussen Moro en Bolsonaro, ten tijde van de publicatie. Tenslotte zegt de ex-minister dat hij zich destijds nog baseerde op wat Bolsonaro zei toen hij hem vroeg wat hij zou doen, mocht hij geconfronteerd worden met de fouten van mensen uit zijn onmiddellijke kringen. Dat was bij de eerste persoonlijke ontmoeting, kort na de verkiezingen. Bij die gelegenheid antwoordde Bolsonaro dat hij niemand zou beschermen die een misdaad beging.

“Ik geloof niet dat hij wat anders kon antwoorden, maar op dat moment klonk dat eerlijk in mijn oren. Op dat moment kon ik de toekomst niet voorspellen”, zo schrijft Moro.

Het probleem ontstond nadat de Kamer het orgaan Coaf weghaalde uit het ministerie van Justitie en Publieke Veiligheid, net toen minister Moro bezig was met de structuur te verstevigen. De zaken werden erger toen Coaf ondergebracht werd bij het ministerie van Economie. Volgens Moro deed de regering niets om de druk van het parlement op te heffen opdat de voorzitter van het orgaan, een aangewezene van de ex-rechter, zou vervangen worden.

De situatie werd nog erger door de beslissing van minister Dias Toffoli, toen nog voorzitter van het hooggerechtshof STF, om in te gaan op een verzoek van Flávio Bolsonaro waardoor alle onderzoeken op basis van het verslag van Coaf opgeheven werden: “Het besluit ten voordele van Fabrício Queiroz en Flávio Bolsonaro was erg nadelig voor het land, ondanks dat er gejuicht werd in het Palácio do Planalto”, zo schrijft Moro.

In zijn boek bevestigt de ex-rechter dat hij tijdens een gesprek met Bolsonaro te horen kreeg dat hij ‘afstand moest nemen van de zaak’: “Indien je niet helpt, loop dan ook niet in de weg”, zo zou de president gezegd hebben.

De minister volgde die raad niet en had diverse informele gesprekken met leden van het STF in een poging om de zaak om te keren: “Het is ontoelaatbaar om het nationale systeem tegen het witwassen van gelden te vernietigen, met als doel de redding van iemands zoon, zelfs als het gaat om de president van de republiek”, aldus Moro.

Moro vertelt dat de verhouding met de president verslechterde na zijn anti-misdaad project dat voorgelegd werd aan het parlement waar wijzigingen werden aangebracht waartegen de president deels zijn veto zou kunnen stellen. Moro deed diverse pogingen om Bolsonaro te overtuigen, maar slaagde daar niet in: “Voor een president die verkozen werd, onder meer omwille van zijn harde standpunten tegen corruptie en misdaad, was dit zonder meer een onaanvaardbaar verraad”, zo herinnert Moro zich.

De ex-minister omschrijft Bolsonaro als iemand die erg gevoelig is voor eender welk samenzweringscomplot. Hij omschrijft stap voor stap de druk die op hem werd uitgevoerd om Mauricio Valeixo, de toenmalige directeur van de federale politie, te vervangen.

Lula en het Lava Jato proces

In de helft van het boek keert de ex-rechter terug naar enkele episodes van het Lava Jato proces en verdedigt hij de erfenis van de operatie. Hij herinnert aan het moment waarop het onderzoek zich tegen ex-president Lula keerde, welbewust dat dit zou leiden tot enkele markante politieke controverses:

“Lula verliet het presidentschap van de republiek met een enorme populariteit en internationale erkentenis, ook al werden beide ernstig beschadigd door de vergissingen van zijn opvolgster Dilma Rousseff. Lula was nog altijd een potentiële kandidaat voor een nieuw mandaat”.

Volgens Moro leek het erop dat de arbeiderspartij PT zich neerlegde bij de acties tegen Antonio Palocci en José Dirceu. Moro vindt dat er geen alternatief was en dat hij niet anders kon dan ingaan op de aanwijzingen van persoonlijke betrokkenheid van Lula in de misdaden: “Het hing niet af van de onderzoekers of de rechter om te beslissen of de zaak zou onderzocht worden of niet. Het was onmogelijk om de ogen te sluiten voor de werkelijkheid. Het was een wettelijke verplichting om de vervolging in te stellen, ook al wist iedereen dat een onderzoek en vervolging tegen Lula erg veel ophef zou wekken”, en:

“Petrobras werd letterlijk leeggeroofd door gewetenloze beheerders, directeurs, politici en politieke partijen, dit zonder het te hebben over de misdaden die aan het licht kwamen bij het mensalão schandaal, waarbij bleek dat parlementairen werden omgekocht om in ruil de regering te steunen”.

Het boek “Contra o sistema da corrupção” ligt nu netjes naast “Lula – Biografia Volume 1” in de winkels, wellicht in de hoop om hierdoor meer kiezers te overtuigen. Van Bolsonaro verscheen er nog niets, wellicht in de wetenschap dat zijn verhaal niet boven het niveau zou uitkomen van “Bloemen verwelken, schepen vergaan, maar onze vriendschap blijft eeuwig bestaan”.

In de peilingen haalt Lula nu 42,8%, Bolsonaro 31,5% en Moro 13,7%. De plotse verschijning van de ex-rechter in de presidentiële run waardoor pré-kandidaat Ciro Gomes achteruit geslingerd werd naar 6,1%, zorgde voor veel reacties in de pers, maar ook bij de politieke rivalen. Een poging van journaliste Eliane Catanhêde (Estadão) om de intrede van Moro in het politieke schaakspel uit te leggen, onder de titel “Tudo conspira a favor de Moro“, werd meteen afgekraakt door links Brazilië.

Wie het waagt op de sociale media om Moro te verdedigen bij de sociale media, krijgt een laken van hetzelfde pak.

De ondernemerswereld is niet ongevoelig voor deze “derde uitweg”, een optie voor de kiezers die niet willen weten van Bolsonaro, noch van Lula, maar is wel bezorgd of de ex-rechter in staat zal zijn om een regering te vormen die hun belangen kan verdedigen in het parlement.

De arbeiderspartij beseft dat Moro in staat is om veel stemmen af te snoepen van spijtoptanten, mensen die het zich beklagen dat ze in 2018 op Bolsonaro stemden. Lula heeft immers de meeste kansen als hij enkel tegen Bolsonaro moet opboksen.

Bron: UOL Notícias

Foto: Marcos Corrêa - PR / Twitter

Bron: https://brazilienieuws.online/2021/12/01/sallus-populi-suprema-lex-esto/