Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: comulder, Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Oppositie, welke oppositie?

door Redactie



De reacties op de vele provocaties door president Bolsonaro komen niet alleen naar boven in Brazilië, overal in de wereld kijkt men met stijgende verbazing naar de perversie waarmee hij tewerk gaat, niet in het minst in de strijd tegen het coronavirus die, zoveel is inmiddels wel duidelijk, een ware genocide werd. Maar hoe zit het in Brazilië zelf met de weerstand tegen het bolsonarisme?

Wie de veelgebruikte sociale media frequenteert en wat Portugees begrijpt, zal vastgesteld hebben dat de strijd vooral op dat virtuele vlak uitgevoerd wordt, niet altijd (om het zacht uit te drukken) met de nodige weerklank. Het lijkt erop dat links Brazilië achter de feiten aanholt, en niet verder komt dan wat geschimp op Bolsonaro, meelopend met de spijtoptanten die voor hem stemden, maar zich nu voor de kop slaan.

Harde woorden komen voornamelijk van ex-minister en voormalige presidentskandidaat Ciro Gomes (PDT), maar die scoren weinig effect omdat hij dat al jaren doet en bekend staat als een blaffende hond zonder echt gevaarlijk te zijn, ook al zei hij deze week nog “Bolsonaro, ik ben je ergste nachtmerrie!” .

Velen zaten te wachten op ex-president Lula (PT) om stevig uit de hoek te komen, maar zes maanden na zijn vrijlating (op 8 november van vorig jaar), gebeurde er nog niets, ook al hoopten de leiders van andere linkse partijen dat hij de politieke hoofdrol zou spelen in de oppositie. Hij communiceert erg weinig met andere sectoren in de oppositie. Van een dialoog met andere segmenten buiten het linkse kamp, is al helemaal geen sprake.

Politieke wetenschapper Carlos Melo: “Het is paradoxaal. De PT bereikte zijn doel (Lula Livre), maar dat wekte geen nieuwe energie op in de partij. Wie er zat op te wachten dat Lula, in staat om met andere politieke krachten te praten, zou onderhandelen met centrum-links en zelfs met centrumpartijen, is eraan voor de moeite. Hij slaagde daar niet in, of wilde het niet. Lula veroorzaakte meer spanning in de Braziliaanse politiek toen hij nog opgesloten zat, dan nu in vrijheid”.

Tussen november van vorig jaar en vandaag, zat Lula niet één keer samen met vroegere geallieerden, zoals de voorzitter van de PDT Carlos Lupi, en van de PSB, Carlos Siqueira. Volksvertegenwoordiger Orlando Silva (van de communistische partij PCdoB, ooit nog minister van Sport in de regering Lula) schreef onlangs: “Het is geen verrassing dat Lula het onwaarschijnlijk acht dat een communist president kan worden; tenslotte, hij vond een overwinning van Flávio Dino (PCdoB) ook onmogelijk als gouverneur van Maranhão. Maar Flávio won, zonder de steun van Lula. Wat is het nut van het ondersteunen van anti-communistische retoriek?” , zo vroeg hij zich af.

Ook ex-president José Sarney en andere voormalige geallieerden klagen over het isolement van Lula, idem dito voor de leiders van vakbonden die niet verbonden zijn aan de PT.

Carlos Lupi, minister van Arbeid in de regering Lula: “Hij steekt zich weg, volgens mij zelfs op aanraden van zijn advocaten. Het is niet meer de Lula van vroeger. Ik denk dat hij zijn biografie wil redden, en het voornaamste instrument hiervoor is de PT. Terwijl hij dat doet, isoleert hij zich ook”.

Carlos Siqueira zegt dat Lula al signalen uitstuurde meteen na zijn vrijlating, toen hij verdedigde dat de PT overal in het land zijn eigen kandidaten moest lanceren (voor de gemeentelijke verkiezingen): “Hij had kunnen spreken over de vereniging van linkse krachten, maar het werd een exclusieve toespraak, denkende aan de PT, net alsof we in een normale democratie leven”.



PT-voorzitster Gleisi Hoffmann (foto) zei dat ze voor de uitbraak van de pandemie begonnen was met het organiseren van samenkomsten met voorzitters van andere linkse partijen, en dat die gesprekken zullen plaatsvinden na afloop van de quarantaine.

Uitzonderingen in de agenda van Lula zijn ontmoetingen met Guilherme Boulos (PSOL), academici, leiders van diverse sociale bewegingen en met specialisten op het vlak van economie en gezondheidszorg.

Nadat hij de gevangenis verliet, wijdde de ex-president zich aan het oplossen van familiale kwesties en aan zijn nieuwe relatie met do sociologe Rosângela da Silva, bekend als Janja (boven op de foto, hand in hand met Lula). Beiden huurden een woning in São Paulo waar ze nu samenwonen. Bij de jaarwisseling ging het koppel met vakantie.

Diverse interne discussies vroegen ook tijd van Lula. Dat was onder meer het geval in Pernambuco waar hij in aanvaring kwam met senator Humberto Costa die een alliantie met de PSB verdedigde en hun kandidaat João Campos (zoon van Eduardo Campos die in 2014 om het leven kwam bij een vliegtuigongeval) als burgemeester van Recife. Lula wilde Marília Arraes (PT) opdringen. De houding van Costa binnen de PT was twee jaar geleden nog ondenkbaar. Ook bij de kandidatuur van Jilmar Tatto (PT) als burgemeester van São Paulo, trok hij zich terug, ook al zei hij ooit dat de PT zou verplet worden tussen andere linkse kandidaten als Guilherme Boulos, Luiza Erundina en Márcio França, indien Tatto kandidaat zou zijn.

Voor de partijleiding zijn dat allemaal tekenen die erop wijzen dat Lula nu meer afhangt van de PT dan andersom, in tegenstelling tot de voorbije veertig jaren.



Een leven lang campagne voeren op straat, en dan plots enkel nog communiceren via de moderne technologie, een hele opgave voor Lula.

Recentelijk gaf hij toe en begon meer interviews toe te staan via het internet, iets waar hij lang weigerachtig tegenover stond volgens ex-minister Aloizio Mercadante.

Partijleden oordelen dat Lula meer invloed heeft buiten Brazilië, iets wat hij in de nationale politiek kwijtspeelde. In februari reisde hij naar Rome om de paus te ontmoeten. Een maand later werd hij een ereburger in Parijs. Gleisi Hoffmann ziet de houding van Lula niet als een isolement, maar wel als een nieuwe politieke rol, gegeven de huidige omstandigheden.

Anderen binnen de PT zeggen dat Lula geen nieuwe allianties uitsluit buiten het linkse veld, maar dat hij niet bereid is noch de mogelijkheid ziet om opnieuw brede akkoorden af te sluiten met ondernemers en politieke partijen die hem in 2002 aan de macht hielpen. De omstandigheden zijn nu anders. Een van de motieven is de steun van een groot deel van de elite aan het bolsonarisme. Mercadante zegt hierover: “Ik acht het erg belangrijk om dit debat weer te hervatten, maar een groot deel van de ondernemerswereld sloot zich aan bij het bolsonarisme, voerde campagne voor Bolsonaro”.

Bron

Foto's: Fotos Públicas - Ricardo Stuckert

Source: https://brazilienieuws.online/2020/05/11/oppositie-welke-oppositie/