Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma, Progresso

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Opinie: Mijn naam is haas, euhhh… kalkoen

door Redactie



Het leek op de titel van een artikel in een sensatiekrant: minister Marco Aurélio Mello (afgekort MAM) ondertekende op zijn eentje een besluit dat, gedurende enkele uren, de grondwet zou respecteren: met name de vrijlating van gevangenen na een veroordeling in 2de instantie omdat ze nog niet uitgeprocedeerd zijn. M.a.w.: niemand mag schuldig verklaard worden totdat hij/zij zijn straf tot de hoogst mogelijke rechtspraak heeft uitgevochten, met een definitief besluit.

Het ganse verhaal vormt stof voor een ‘novela’ (soap opera) vanjewelste. Iemand bij O Globo (of een andere Braziliaanse openbare zender) zal er vast aan denken.

De mogelijke gevolgen van de handtekening van ‘MAM’

Minister Marco Aurélio is een overtuigde aanhanger van de grondwet, iemand die geen angst heeft om tegen de stroom in te roeien. Hij wist maar al te goed waar hij aan begon, ook dat zijn collega Dias Toffoli (huidige voorzitter van het STF) zijn besluit naar alle waarschijnlijkheid zou torpederen. En zo geschiedde. Maar MAM slaagde erin om zijn doel duidelijk te maken, met name de Brazilianen (ook de nieuwe regering die vanaf 1 januari zal aantreden) duidelijk te maken dat het land verkeerd bezig is. Een grondwet is geen vodje papier. Iemand opsluiten na een veroordeling in 2de instantie is geen kattenpis, zeker als er nog mogelijkheden bestaan om in beroep te gaan.

Anderzijds is de strafwetgeving zodanig verouderd dat een veroordeelde in principe aan zijn straf kan ontsnappen door het ganse verhaal te rekken, jarenlang. Wie heeft er nog enige voldoening bij dat een bejaarde, een 80-plusser of ouder de cel ingaat omdat hij een misdaad beging toen hij 30 of 40 jaar jonger was? Wellicht enkel als antwoord op de Stones -hit ‘I Can’t Get No Satisfaction”.

Toffoli is momenteel de baas van het STF en moet zijn gezag laten gelden. Met zijn bevel om de beslissing van MAM om te keren, toont hij nog maar eens aan dat het ganse ‘Supremo Tribunal Federal’ verdeeld is, zeggende: “Ja maar wacht even, ik heb een nieuwe uitspraak over dit onderwerp gepland voor april 2019, waar het ganse hof ‘nog maar eens’ mag oordelen over deze kwestie”. Nog maar eens? Ja hoor, de heren & dames in toga spraken zich al minstens driemaal uit over deze hete aardappel, een opsluiting na een veroordeling in 2de instantie goedkeurend, de laatste keer met zes stemmen tegen vijf. Niemand twijfelt er ook maar één enkel moment aan dat die stemmingen van politieke aard waren. Immers: de president (van het moment) duidt aan wie er in het hof mag zetelen. Onpartijdigheid? De rechter die een zetel wint in het STF is er zeker van dat hij/zij daar mag blijven zitten tot hij/zij 75 is. Nogal wiedes dat hij/zij een zekere ‘dankbaarheid’ zal vertonen t.g.o. de president die h m/haar het zitje bezorgde.
Uitzonderingen bevestigen de regel: minister Joaquim Barbosa ging vroegtijdig op pensioen, zogezegd omwille van gezondheidsredenen. Het is een publiek geheim dat de man, een hevige tegenstander van corruptie, voor zijn leven vreesde. Velen hadden hem graag teruggezien als een politicus, maar ook deze kelk liet hij aan zich voorbijgaan.

Terugkomend op de beslissing van MAM: meteen verschenen er alarmerende berichten over de vrijlating van bijna 170.000 criminelen, allemaal veroordeeld in 2de instantie. Stel u de angst voor van de Brazilianen die net als u en ik een kalkoen willen verorberen in alle vrede, in de komende dagen. Die angst werd aangewakkerd door verschillende kranten & blogs. Maar de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze opgediend wordt.

Eerst en vooral is het niet zo dat plots 169.000 ingeslotenen de vrijheid zouden winnen omdat MAM op de valreep van het jaar een decreet in die zin uitvaardigt. Al wie achter de tralies zit door een veroordeling met de omschrijving ‘preventie hechtenis’, zou niet kunnen genieten van de handtekening van de edelachtbare. Eerst en vooral moet de advocaat (of advocaten) van de veroordeelde een verzoek tot vrijlating indienen, na het besluit van de minister. Illustere gevangenen als Lula kunnen rekenen op een team advocaten die alert zijn voor dergelijke buitenkansjes. Het duurde nauwelijks 48 minuten vooraleer de peperdure advocaten van de opgesloten ex-president een dergelijk verzoek indienden. Kassa kassa.

PT-aanhangers kraaiden victorie: hun opperhoofd zou zijn stukje kalkoen thuis gaan opeten. Helaas, driewerf helaas. Hopelijk staat er kalkoen op het menu in het hoofdkwartier van de federale politie in Curitiba. Toffoli leerde hen een lesje: het vel van de beer enz. enz.

De verkozen president Jair Bolsonaro feliciteerde Dias Toffoli omdat hij het besluit van MAM omkeerde. Ook hij verwees naar het gevaar dat er plots bijna 170.000 criminelen zouden losgelaten worden. Onzin. De overgrote meerderheid van de veroordeelden in 2de instantie komen niet eens in aanmerking voor dergelijke maatregel. Get your lies straight Bolso.

Ondertussen kreunt het opperste gerechtshof onder de kritieken van de media, en van de bevolking via de sociale media. Ego’s in toga zijn andermaal verantwoordelijk voor de afgang van een van de meest respectabele instituten van het land. Lula kreunt onder het gewicht van de wel bijzonder incompetente verdediging waar hij zijn miljoenen aan besteedt. De PT & aanhangers kraaien victorie en moeten een uurtje later hun staart intrekken. Hun krediet is op, maar blijkbaar dringt het nog steeds niet tot hen door. En Bolsonaro wil gewoon snel even laten weten dat hij het op prijs stelt dat Lula nog een tijdje in Curitiba blijft. Anderzijds zwijgt hij in alle talen over zijn hulpje Fabrício Querioz.

Queiroz had gisteren woensdag moeten getuigen bij het openbaar ministerie van Rio de Janeiro, gewoon om even uit te leggen wat die ongewone bewegingen op zijn bankrekeningen t.b.v. 1,2 miljoen reais betekenen. Queiroz stuurde zijn kat, hij zat plots met gezondheidsproblemen, aldus zijn verdedigers. Hoge bloeddruk? Hoofdpijn? Wie zal het zeggen. Bolsonaro zegt niets. Nochtans zitten hij en zijn familie tot in hun nek in de mogelijke financiële str*nt. Zevenenvijftig miljoen Brazilianen stemden op de ex-kapitein omdat hij voor hen het symbool is van alles wat ingaat tegen corruptie. Het gaat niet op om nu te zwijgen, of om met hetzelfde verhaal naar buiten te treden als Lula: mijn naam is kalkoen, ik weet van niks.

Source: https://brazilienieuws.online/2018/12/20/opinie-mijn-naam-is-haas-euhhh-kalkoen/