Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Opinie: kiezen of zwijgen

door Redactie



Niet-Brazilianen die naar het grote Zuid-Amerikaanse land verkassen, komen niet zelden terecht in een situatie die enige aanpassing vereist. In de lage landen zijn wij wat meer gereserveerd, leven ons eigen leventje, in ons eigen huisje, tuintje. Buren zijn er om er gedag tegen te zeggen, meestal niet meer. Sociaal wezen, dat doen we wel elders. Het klimaat is ook al niet van aard om 365 dagen per jaar samen te harken. Dat doen we voor een groot deel binnen, achter de haard. In warme zomerdagen kan dat even anders zijn, even maar. Ella Fitzgerald verwoordde het zo mooi: “Summertime, and the livin’ is easy, Fish are jumpin’ and the cotton is high, Oh, your daddy’s rich and your ma is good-lookin’, So hush, little baby, don’t you cry…”

Mungo Jerry beschreef het een beetje anders: “In the summertime when the weather is hot, You can stretch right up and touch the sky, When the weather’s fine, You got women, you got women on your mind, Have a drink, have a drive, Go out and see what you can find…”

Hoe dan ook, beide liedjes hebben het over de zomer als iets speciaals. En dat is het ook. Elders. Niet in Brazilië, een land met een subtropisch klimaat waar zomers niet zoveel verschil uitmaken, tenzij je in het diepe zuiden woont. Bovendien wonen velen in steden en randsteden, in een appartement of in een condominium, m.a.w. in een gemeenschap. En dat houdt in dat je buren hebt die houden van feestjes die bij voorkeur gehouden worden in de “área comum”, of in de “salão de festas” whatever van pas komt. En dat zijn plaatsen waar de Brazilianen samen hokken. Niet thuis achter de haard, maar op een plek die daarvoor speciaal voorzien werd. Immers, meestal beschikken dergelijke plaatsen over de nodige voorzieningen: churrasco (barbecue), tafels, stoelen e.d. meer. Feesten is geen probleem, maar problemen kunnen wel opduiken na het nuttigen van allerlei alcoholische drankjes die de tongen losmaken. Politiek is in dergelijke gevallen meestal de grote boosdoener.

Al snel zal iemand vragen: “En wat vindt jij van Lula?” . Dat zou moeten volstaan om het rode lampje te laten flikkeren.

Immers, een vraag als deze dwingt je om een standpunt in te nemen. Polarisatie is het magische woord, een verdeeldheid die door sommige politici duchtig in de hand gewerkt werd, nu al jaren lang. Nós contra eles: wij tegen hen. Jullie moeten een standpunt innemen. Ofwel zijn jullie ‘mortadelas’ (links), ofwel ‘coxinhas’ rechts. Het komt niet eens bij hen op dat er mensen bestaan die geen partij willen kiezen, maar wel graag zouden zien dat de meer dan 200 miljoen Brazilianen hun handen in elkaar leggen om eindelijk eens komaf te maken met de eeuwenoude corruptie, het machtsmisbruik, de schrijnende ongelijkheden in de Braziliaanse maatschappij, de armoede, het economisch slagveld, de enorme tekorten in de sectoren opvoeding en gezondheid, de uit de hand lopende misdaadcijfers, de mishandeling van het milieu. Neen hoor, “Lula is de enige die dat kan oplossen”, of, “Bolsonaro is het antwoord op al deze problemen”.

Zo gauw je een standpunt inneemt, heb je twee mogelijkheden: ofwel gaat je gesprekspartner akkoord en kunnen jullie rustig verdergaan met het drinkgelag. Ofwel gaat hij (zij) niet akkoord, en dan loop je het gevaar dat de feestruimte in een verbaal slagveld verandert. Hopelijk niet erger.

Verse of iets oudere vriendschappen worden erdoor bedreigd. Plots blijkt die vriendelijke buur een fan te zijn van een politicus die jij naar de andere wereld wenst. En dan? Simpel, al snel mag je een uitspraak verwachten als “Vind je het hier niet goed? Wat doe je hier dan nog? Keer terug naar je eigen land waar alles beter is!” .

Tja, had ik maar gezwegen, denk je dan. Maar je zweeg niet en je zal de gevolgen dragen. Die sympathieke en lieve woongemeenschap is verdeeld, net zoals de politici het wilden: verdeel en heers. In plaats van samen het glas te heffen in de weekends, buigen ze plots het hoofd als je nadert, doen alsof je niet bestaat.

Brazilië werd in twee stukken gehakt. Het ene deel krijgt een erectie bij de gedachte dat de zaadjes van extreem links eindelijk vruchten beginnen op te leveren, het andere deel kijkt met angst in de ogen naar de ontwikkelingen in buurland Venezuela. Ze kregen een voorproefje tijdens de recente staking van het vrachtwagenvervoer. Wat heb je aan geld als je het niet kan uitgeven omdat de winkelrekken leeg zijn?

Enkele vragen worden hierdoor opgeroepen.

Waarom hebben sommigen geld om dingen te kopen, al dan niet beschikbaar?

Waarom hebben anderen geen geld om eender wat te kopen, zelfs als het niet beschikbaar is?

Waarom zijn sommigen hevige verdedigers van het linkse gedachtengoed, dit terwijl zij niet zelden de initiatiefnemers zijn van feestjes die uitdraaien op verbale oorlogen, waarbij vooraf grote hoeveelheden bier, wijn, cacháça, linguiça en picanha door hen betaald en aangekocht werden? Is dat salonsocialisme?

Zijn zij die al dat lekkers gretig consumeren maar niet kunnen of willen betalen, kapitalisten, opportunisten of gewoon gierigaards?

Trouwens, de onderlinge verschillen worden snel weggevaagd in bepaalde omstandigheden: “Oh, your daddy’s rich and your ma is good-lookin’, of, “When the weather’s fine, You got women, you got women on your mind, Have a drink, have a drive, Go out and see what you can find…”.

Mijn moeder zei het al: de wereld draait op geld en een vrouwenkont.

Een beetje relativeren kan geen kwaad in Brazilië. De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze opgediend wordt.

M.a.w. om zeker te zijn dat de feestjes niet onderbroken worden, is er maar één antwoord mogelijk op de vraag “En wat vind jij van Lula?” : Euhhhhh, laten we er nog ene drinken?

Het is kiezen of zwijgen. Je zal hoe dan ook met een kater opgezadeld worden. Indien het om een kater gaat omwille van een teveel aan lekkere drankjes, no worries. Een politieke kater duurt langer, veel langer.

Saúde!

Mr. Chad

Source: https://brazilienieuws.online/2018/07/13/opinie-kiezen-of-zwijgen/