Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma, Progresso, quasimodo

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Niets te zeggen? Dan maar staken.

door Redactie



De beperkte stakingen en manifestaties van gisteren vrijdag tegen de hervorming van de pensioenen, liepen uit op een sisser, op zijn zachts gezegd. Meer, politieke analisten omschrijven het initiatief van de vakbonden en van links Brazilië als het “ingooien van eigen ruiten”. Praktisch gezien werd niets gewijzigd. Het voorstel van de hervorming vervolgt gewoon zijn weg in het parlement, ook al gebeurt dat met slepende voeten (zie vorig bericht). Als er al iets aangetoond werd, dan is het dat de oppositie van de regering Bolsonaro, inclusief de vakbonden en sociale bewegingen, nog altijd met een kater zit. En dat is jammer omdat een democratie beter functioneert wanneer de oppositie een goed uitgestippelde weg volgt.

De gebeurtenissen geven aan dat het ‘petisme’ en zijn satellieten terug in het getto van de maatschappij werden geduwd. Verre van de spotlichten in de huidige Braziliaanse staat, was de staking erg klein, haast onopvallend. Een en ander vergemakkelijkt het voor minister van economie Paulo Guedes om de tegenstanders van de hervorming te klasseren als “bevoorrechten”. Werknemers uit de privé sector namen gisteren niet deel, integendeel, werden tegengehouden in busstations (waar wel gestaakt werd) en andere publieke transportbedrijven. Het ontbreekt aan perceptie bij de idealisten die de staking organiseerden, met name dat tegen een achtergrond van een enorme werkloosheidsgraad, hysterie geen prioriteit is, maar wel een terugkeer naar een scenario dat lijkt op een hervatting van de economische groei. Meer dan 13 miljoen paar ogen keken met een dichtgeknepen ziel naar de straat, en maakten zich op voor nog maar eens een dag op zoek naar werk. Wie werkloos is, loopt niet rond met een plakkaat waarop te lezen staat “Weg met de hervorming”, maar wel met een curriculum vitae op zak.

Voor het overige is de anti-hervorming zoals geuit door de vakbonden misschien leuk voor sommigen, maar niet voor de gouverneurs en burgemeesters van de PT en andere linkse partijen. Op het moment dat hun partijen hier en daar nog de zeggenschap in handen hebben, lopen velen van hen de benen onder het lijf uit in in de salons en kabinetten van Brasília, erop hopend dat het parlement hun ambtenaren mee opneemt in de hervormingsplannen. Het alternatief: een faillissement van hun staat of gemeente.

In het geval van de arbeiderspartij (PT) die 13 jaar onafgebroken aan de macht was zal de oude twijfel – de tafel omkeren of aanschuiven, in het voordeel van de eerste optie -, het geheugen van de Braziliaanse middenklasse niet uitwissen. Sterk gegrift in dat geheugen: het morele bankroet dat de partij omvormde tot een bankautomaat om steekpenningen te ontvangen. Ook in dat geheugen: de economische ruïne die resulteerde in de afzetting van Dilma Rousseff die transformeerde van een ‘onfeilbare gerente’ naar een oppas voor haar kleinkinderen.

Alles wijst erop dat de PT en aanverwanten gisteren een zelfbedruipend patroon bereikten. Zij zijn medeverantwoordelijk voor het in elkaar storten van de publieke financiën, het zijn zij die nu obstakels scheppen tegen de hervorming, en tenslotte gaat het om dezelfden die manifestaties organiseren die hun gebrek aan een echt doel blootleggen. Spijtig. Meer dan ooit heeft Brazilië nood aan een consequente en goed georiënteerde oppositie.

Herman de Croo (bekende Belgische politicus): “Het verschil tussen de meerderheid en de oppositie: Ze hebben allebei niets te zeggen maar de oppositie doet dat luidop”

Bron

Foto: Facebook

Bron: https://brazilienieuws.online/2019/06/15/niets-te-zeggen-dan-maar-staken/