Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: De strijdlust van Ciro Gomes

door Redactie



Ciro Gomes (60) was vorig jaar presidentskandidaat (van de PDT) en behaalde een totaal van 13.344.366 stemmen (12,47% van de geldige stemmen) en werd niet verkozen. Gomes woont in een ruim appartement aan het strand van Iracema, in Fortaleza, Ceará. Hij werd er eerder deze maand opgezocht en geïnterviewd door Florestan Fernandes Júnior voor de krant El País. Dat interview werd vorige week gepubliceerd. Gedurende het gesprek laat hij doorschemeren dat hij de rol op zich zal nemen als belangrijkste vertegenwoordiger van de oppositie: “De PT is afgeschreven. Ze zijn tegen iemand aangebotst die de moed heeft om het tegen hen op te nemen. Ik ben hun opvolger”. Een samenvatting:

Over Bolsonaro

“Hij zei tijdens zijn inauguratietoespraak dat hij het volk zal bevrijden van het socialisme. Hij denkt dat het volk dom is en niet goed weet wat het socialisme inhoudt. Hij verbergt een conservatieve ranzigheid in het woord socialisme, tweedelig: een conservatisme van gewoontes en een economisch conservatisme. Dat is een tragedie omdat hij aangeeft dat hij op het podium wil blijven, oppervlakkige onzin verkondigend en zichzelf bevestigend in een kunstmatig anti-petisme”

Over de plannen om de wapendracht te versoepelen

“De retoriek is er, maar ik betwijfel de wettelijkheid van een MP (Medida Provisória – voorlopige maatregel). Het STF (hoogste gerechtshof) zal dit waarschijnlijk als inconstitutioneel verklaren. Bolsonaro werkt met een dubbele agenda. De eerste zal hem toelaten om makkelijker te regeren, de agenda van de gewoontes: vermindering van de strafbare leeftijd, de versoepeling van de wapenwet, de strafwetgeving verzwaren. Dit alles omdat de maatschappij het geweld moe is en akkoord zal gaan met nieuwe experimenten. Het zijn simpele en grove misvattingen maar hij zal het proberen en op die manier aantonen dat hij zijn beloftes waarmaakt, aldus zijn politiek kapitaal verzekerend. De andere agenda is de werkloosheid, iets waar wij hem zullen op wijzen, want hij spreekt daar niet over, zelfs niet in zijn toespraken. We moeten hem wijzen op de schulden van de 63 miljoen Brazilianen die op de lijst staan van wanbetalers. En er moet ook gedebatteerd worden over de kwestie van de pensioenen, onderwerpen die hij probeert te ontvluchten. We hebben hier een dubbel probleem: heet eerste is bijzonder erg, het tweede begrijpt hij geen snars van: zijn ploeg begrijpt het niet, en als ze het begrijpen, interpreteren ze het op de foute manier. Hierdoor zullen ze de verkeerde maatregelen nemen waardoor de socio-economische situatie van Brazilië enkel maar kan verslechteren i.p.v. verbeteren. De overgrote meerderheid van de Brazilianen is arm, werkloos, geschrokken van het vele geweld, de slechte manier waarop ze behandeld worden door de publieke gezondheidszorg. Deze mensen zullen onze motieven begrijpen als ze besproken worden. Maar als we gaan debatteren over een ‘kit gay’… niet dat dit onbespreekbaar is. Ik zeg enkel dat Bolsonaro het slagveld niet mag uitkiezen”

Over het leiderschap van de oppositie, en over de PT

“De PT is niet onze vijand. Maar we hoeven ons niet te verbinden. Ik heb het over een historisch gezichtspunt. We moeten de jonge Brazilianen een platform aanbieden waar hij geen redder van het vaderland nodig heeft, een goeroe, een charismatische leider die opgesloten in de gevangenis, vanachter de tralies, boodschappen blijft sturen. Dat is werkelijk de bodem van de put. Ik wil hiermee niet zeggen dat we Lula in de steek moeten laten. Het kernvraagstuk van het land kan echter niet geïdentificeerd worden met Lula, of zijn redding. Als we dat doen, dan doen we precies wat Bolsonaro wil dat we doen. Hij zou de verkiezingen niet gewonnen hebben zonder het anti-petisme dat de arbeiderspartij oproept. Antonio Palocci bekende zijn schuld, en hij was bepaald geen randfiguur bij de PT. Hij is de man die door Lula uitgekozen werd om de economie van het land te bepalen gedurende acht jaren, en door Dilma uitgekozen werd om stafchef te zijn van haar regering. Joaquim Levy werd door Dilma uitgekozen. Michel Temer werd gekozen door Lula. Als we dat allemaal blijven gladstrijken omdat Lula in de gevangenis zit, dan denken we niet aan de Braziliaanse kwestie. De oppositie moet toekijken, kritiek geven. Wat doet de bureaucratie van de PT? Ze blijven weg van de inhuldigingsceremonie. Kijk, toen Aécio (Neves) de verkiezing van Dilma Rousseff in vraag stelde, begon hij aan de bouw van het platform van de staatsgreep. De PT wist dat destijds aan te klagen. Hoe leg je nu dan uit aan de Brazilianen dat een tegenstander, hoe misprijzend hij ook moge zijn, niet erkend wordt als overwinnaar?”

“Ik zat in de regering tijdens het eerste mandaat van Lula. Toen zij fouten begonnen te maken, wilde ik geen minister meer zijn. Ik stemde op Dilma ondanks de tegenstellingen, omdat de andere kant bestond uit de PSDB en Aécio Neves en omdat ik wist wie dat was. Wat deed ik nu? Ik zei: nooit voer ik nog campagne voor de PT. Ik stemde op Haddad als burger, maar ik stem niet meer op de bureaucratie van de PT. Sinds toen (het eerste mandaat van Lula) corrumpeerden zij zich, en dat is de trieste en harde werkelijkheid. De PT verrotte, ze kregen de smaak te pakken van de macht”

Waarom hij Haddad niet openlijk steunde

“Omdat ik dat al gedaan heb voor Dilma. Zij was destijds een ongetraind persoon, onervaren, deed nooit eerder mee aan een verkiezing. En Lula, profiterend van zijn populariteit, drong haar aan ons op. Wij (PDT) scoorden goed in de peilingen, Eduardo Campos (PSB – voor de verkiezingen van 2014 omgekomen door een vliegtuigongeluk)… en de PT had geen vaste grond onder de voeten. Lula koos voor iemand die zelfs niet traditioneel bij de PT hoorde. Waarom? Om aan de macht te blijven. Iedere straatsteen wist dat Lula geen kandidaat kon zijn wegens de ‘ficha limpa’ wet, maar toch werd zijn kandidatuur opgedrongen aan de Brazilianen, rekenend op de goedgelovigheid van de allerarmsten, hen uiteindelijk laten stemmend op iemand zonder enige autoriteit”

Is Lula een politiek vervolgde?

“Lula is een gewone gevangene. Mocht hij een politieke gevangene zijn, dan moest hij niet telkens weer in beroep gaan bij al die tribunalen. Lula werd niet veroordeeld door Sérgio Moro, iemand waar ik altijd kritiek op had. Hij werd unaniem veroordeeld door het Tribunal Regional Federal (rechtbank van 2de aanleg). Hij ging in beroep bij het STJ, het STF. Hij is dus een gewone veroordeelde. Indien hij meent dat hij politiek vervolgd wordt, dan zou hij niet formeel in beroep mogen gaan bij al die instanties. Volgens mij is zijn veroordeling nogal zwakjes gemotiveerd. Maar dat maakt van hem geen politiek vervolgde, om de eenvoudige reden dat hij de dynamiek aanvaardde. Zelf werd ik zwaar bekritiseerd, en de PT vergeet dat, toen ik voorstelde dat hij politiek asiel zou vragen in een of andere ambassade, tenminste als hij vond dat hij politiek vervolgd werd.”

Over zijn toekomst

“Mijn opdracht bestaat erin om de jonge Brazilianen hun eigen land beter te leren begrijpen, om hen de weg te wijzen. Ik geef voordrachten en ga een boek lanceren, een platform dat Brazilië begrijpt, dat aanleiding geeft tot een intelligent debat en niet tot oppervlakkige mystificaties. Het beestje dat het meest gelijkenissen vertoont met ‘bolsominion’ (een pejoratieve omschrijving voor Bolsonaro aanhangers) is een fanatieke petista (PT-aanhanger). Voor beiden geldt dat men duivels tewerk mag gaan. Wanneer Aécio de wettelijkheid van Dilma’s overwinning in vraag stelt, dan is dat een staatsgreep. Wanneer Renan Calheiros (toen Senaatsvoorzitter) akkoord is met een impeachment, dan is dat een staatsgreep. En dan beschouwt Fernando Haddad diezelfde Renan Calheiros plots als een geallieerde. Hier in Ceará lag ik in de clinch met mijn tegenstander Eunício Oliveira (MDB) omwille van de PT (met wie Oliveira een alliantie afsloot). Toen Oliveira voor de afzetting (van Dilma) stemde, was dat een staatsgreep. En nu belette Lula dat Dilma hier in Ceará kandidaat was voor de Senaat. Zij was daarvoor uitgenodigd en had die uitnodiging aanvaard. Lula stuurde haar naar Minas Gerais (waar ze niet verkozen werd) waar zij de alliantie van Fernando Pimentel (PT) onderuithaalde, om Eunício Oliveira te steunen, dezelfde die van Lula en de PT 1 miljard aan contracten met Petrobras aangeboden kreeg, zonder openbare aanbestedingen. Naar de hel met de bureaucratie van de PT, puur geknoei vanjewelste. Sergio Machado (MDB – ex-senator, later door Lula aangesteld als voorzitter bij Transpetro – transportafdeling bij Petrobras) plukte de boel kaal bij Transpetro, hoe vaak heb ik dat niet gezegd tegen Lula. De PT kan beter voorzichtig zijn wat mij betreft, ik wil hen liever niet als tegenstanders.”

Is hij dan hun tegenstander?

“Neen. Maar telkens als ze met dergelijke dingen afkomen, zal ik zeggen waarom ik hen niet meer ga steunen. Ik heb alles geslikt wat er te slikken viel. Waarom gedragen zij zich niet correct? Waarom beginnen ze geen dialoog met anderen? Willen ze de anderen hun rotte hegemonie opleggen? Die tijd is voorbij. Ze zijn iemand tegengekomen die de moed heeft om het tegen hen op te nemen. Ik ben een opvolger, bereid om het aan iedereen uit te leggen, met de wil om een nieuwe politieke stroom in het leven te roepen waardoor Brazilië bevrijd wordt van de gecorrumpeerde bureaucratie van de PT.

Bron

Foto: L2B - Marcelo Camargo - Agência Brasil

Source: https://brazilienieuws.online/2019/01/14/de-strijdlust-van-ciro-gomes/