Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilië steunt het regime van Bashar Al-Assad

door WillemJan Vandenplas

Volgens Cecilia Baeza, professor Internationale Relaties aan de Katholieke Universiteit van São Paulo en de Universiteit van São Paulo, is het objectief bewezen dat Brazilië aan de kant staat van het regime van Bashar al-Assad. Ondertussen heeft Brazilië een consulaat geopend in Damascus en hoopt het zijn ambassade opnieuw te kunnen openen. Het is niet duidelijk wat de gevolgen zullen zijn van deze vernieuwde alliantie.

De ‘Roze Revolutie’, die zich in het eerste decennium van de 21ste eeuw afspeelde in Latijns-Amerika, beleeft nu een contrarevolutie uit neoliberale hoek. Daar lijkt het toch op. Het is duidelijk dat de verwaarlozing van het continent door het Westen heeft geleid tot nieuwe allianties van de Latijns-Amerikaanse landen met het Midden-Oosten, Noord-Afrika en de Golfstaten. Voormalig president Lula de Silva ging onder meer in zee met de PLO, het regime van Al-Assad en Iran om Zuid-Zuid relaties te ontwikkelen.

Tot Lula was het beleid van Brazilië in het Midden-Oosten gericht op continentale handel. De olieproducerende landen gebruikten op hun beurt het zwarte goud om steun te winnen voor het Palestijnse conflict tijdens de eerste en tweede oliecrisis in de jaren 70. Daarna ging Brazilië over tot de productie van ethanol omdat Irak in oorlog was met Iran en dat was een grote exporteur van olie naar Brazilië, samen met Saoedi-Arabië.

De huidige machthebbers in Latijns-Amerika zoals Macri (president van Argentinië) en Temer (president van Brazilië) zoeken toenadering tot Israël, omdat zij het buitenlands beleid van de VS volgen. Een goed voorbeeld daarvan is de stemming in de VN over de verhuis van de ambassade in Israël naar de betwiste hoofdstad Jeruzalem.

Hernieuwt de president van Brazilië, Michel Temer, het oude partnerschap met Syrië op dit moment? Het staat in ieder geval vast dat Brazilië de VN volgt op het vlak van conflictoplossing in Syrië en dus opteert voor een eengemaakt Syrië.

In 2017 steeg de Braziliaanse export naar het Midden-Oosten met 32% volgens de Kamer van Koophandel Brazilië-Arabische landen (ANBA). Het is meer een continentaal beleid geweest het laatste jaar. Het is zo dat de Braziliaanse voedingsindustrie enorme belangen heeft in het Midden-Oosten.

Temer is de architect van de toenadering van Brazilië tot het Midden-Oosten in de 21ste Eeuw, zegt Matias Spektor, professor Internationale Relaties aan de Fundação Getúlio Vargas in São Paulo.

Voor het presidentschap van Dilma was de toenadering tot Syrië op een sisser afgelopen

Brazilië staat erom bekend dat het vaak buitenlandse investeringen kan verzilveren. Het heeft echter een slechte ervaring achter de rug met Syrië tijdens de jaren dat de sociaaldemocratische PT aan de macht was. Zo was het land in het begin van de jaren zeventig voor 80 tot 90% afhankelijk van olie uit het Midden-Oosten, voornamelijk uit Saoedi-Arabië en Irak.

Toen de eerste oliecrisis in 1973 uitbrak, zag Brazilië zich genoodzaakt zich te richten tegen het Westen onder invloed van de olieproducerende landen in het Midden-Oosten. Het land erkende de Palestijnse PLO te erkennen zoals zoveel landen in de Derde Wereld-beweging, omdat de slogan van de olieproducerende landen in het Midden-Oosten was dat iedereen die aan de kant van het Midden-Oosten stond olie krijgt tegen dezelfde prijs als in het Midden-Oosten.

Daarna ging Brazilië eind jaren 70 over tot de productie van ethanol omdat de Iraaks-Iraanse oorlog uitbrak. Daardoor werd het minder afhankelijk van de olieproductie uit Irak, die 30–40% van de totale import uitmaakte.

Tot voor de regering van Lula Da Silva was er een continentaal beleid gericht op het Midden-Oosten als continent. Er werd voornamelijk voedsel uitgevoerd naar het Midden-Oosten en voornamelijk olie ingevoerd, met een handelsbalans van ongeveer nul.

Lula bondgenoot van Syrië

Na 11 september 2001 werd de Syrisch-Libanese diaspora in Brazilië actiever, omdat ze zich meer bewust werd van het land van origine. Heel de Syrische-Libanese cultuur werd gecommercialiseerd door telenovela’s zoals O Clône,dat een romantisch beeld van het Midden-Oosten oproept. Hierdoor werd er een draagvlak gecreëerd voor de toenadering tussen Latijns-Amerika en het Midden-Oosten. Die was belangrijk voor de integratie en Brazilië wilde dit bereiken door toenadering te zoeken tot Syrië.

Onder Lula (2003–2010) werd Syrië de strategische hub voor overheids- en privé-investeringen door de ontluikende culturele en economisch succesvolle Syrische-Libanese gemeenschap in Brazilië, die ongeveer 13 miljoen leden telt.

Het begon allemaal met de minister van Buitenlandse Zaken van Lula, Celso Amorim, die ongeveer vijf keer naar Syrië reisde tussen 2003 en 2010. In 2004 reisde Lula als eerste president van Brazilië naar Syrië. Het resultaat hiervan was de eerste top, de ASPA (America do Sul-Paises Arabes), tussen Zuid-Amerika (UNASUL) en de Arabische landen (Arabische Liga). Daarna volgden er nog twee toppen.

Hierin werden de nieuwe handelsrelaties en diplomatieke samenwerking beklonken onder leiding van Michel Temer. De Mercosul (de EU van Zuid-Amerika) besloot dat Syrië binnen de tien jaar een vrijhandelsakkoord zou krijgen met de unie.

Lula steunde ook de toetreding van Syrië tot de Wereldhandelsorganistatie. Hij ging op bezoek in Syrië en daarna deed Bashar al-Assad een rondreis in Zuid-Amerika om de banden met de diaspora aan te halen. In Brasilia , de hoofdstad van Brazilië, verkondigde hij dat Brazilië dé leverancier is van voedsel in Syrië.

Reuters Latijns-Amerika bevestigt dat in 2010 80% van het bnp van Syrië door Braziliaanse Syrisch-Libanese privé-investeringen werd gegenereerd. Goed voor in totaal 44 miljoen dollar. Geen wonder als je weet dat 75% van de 13 miljoen Syrisch-Libanezen in Brazilië Assad steunen en dat Syrië op dat moment in een economisch crisis zat.

Vandaar dat al-Assad naar Brazilië kwam. De toenadering was meer dan nieuwe markten creëren, ze was strategisch en diende om de multipolaire wereld te promoten en om aan de hand van samenwerking het unilateralisme te breken in de wereld. Het ultieme doel van Brazilië is om een speler op wereldniveau te worden en in de Veiligheidsraad van de VN een zitje te veroveren.

Bevriezing van de relaties onder Dilma

Toen Dilma in 2011 de macht kreeg, niet toevallig een ex-bestuurslid van oliemaatschappij Petrobras, volgde zij een ongewijzigd beleid ten aanzien van Syrië. Vice-president Michel Temer (tweede generatie Syrisch-Libanees) werd verantwoordelijk voor de relaties met het Midden-Oosten. Celso Amorim, minister van Buitenlandse Zaken van Lula, verhuisde naar Defensie.

Toen de Syrische revolutie uitbrak, volgde Dilma in eerste instantie het beleid van de BRIC’S ten aanzien van Syrië. Later werd het meer Westers georiënteerd en werd er gezocht naar een vreedzame politieke oplossing voor het conflict samen met de landen van de Mercosul. Het Vrije Syrische leger werd echter gebrandmerkt als een terroristische organisatie.

Landen als Venezuela, dat deel uitmaakt van de Mercosul, steunde het regime van Assad openlijk. De toon van Dilma werd steeds scherper ten aanzien van het Syrische regime, maar de veroordelingen waren nooit scherp genoeg om de Syrische oppositie openlijk te steunen.

Het idee van Lula was de Syrisch-Libanese gemeenschap die aan een heropleving bezig was sinds 9/11 te gebruiken als pasmunt om zijn droom van een olië-exporterend land in een multipolaire wereld waar te maken. Maar met de oorlog in Syrië liep de strategie om de banden met het Midden-Oosten aan te halen uit op een sisser.

Lula, die zelfs de olievelden voor de kust (Pré-Sal) wilde ontgingen in samenwerking met het Midden-Oosten, ziet nu de Pré-Sal verkocht aan Repsol, Total en Shell onder president Temer. Hierdoor loopt de Braziliaanse bevolking een financiële kater op, die gebruikt konden worden voor sociale projecten als er eventueel weer een sociaalgezinde regering aan de macht komt in Brazilië.

Zoals een echte Syrio-Libanees ligt de nadruk bij president Temer op handel, terwijl bij de PT de nadruk eerder lag op samenwerking met het Midden-Oosten.

Michel Temer opent na een consulaat mogelijk een ambassade in Damascus

Ondertussen heeft Temer de relaties weer aangehaald met het Syrische regime door begin 2017een consulaat in Damascus te openen.

Er zouden 700 Brazilianen met dubbele nationaliteit in en rond Damascus wonen, voornamelijk in Wadi An-Nassar en Tartour. In totaal wonen er 1.500 Brazilianen over heel Syrië.

Tijdens het conflict werd het consulaat van Brazilië opengehouden door Syriërs en was de diplomatieke staf ondergebracht in Beiroet, de hoofdstad van Libanon.

Volgens verschillende opiniemakers zoals Oliver Stuenkel (professor Internationale Relaties aan de Fundação Getúlio Vargas) is het bewezen dat Brazilië op dit moment geen buitenlands beleid heeft. Het kan wel snel veranderen volgens hem. Toch is er in de relatie met Syrië veel aan het veranderen. Dat komt omdat President Michel Temer onder Lula en Dilma een voortrekkersrol heeft gespeeld in de toenadering tot het Midden-Oosten.

Het is zelfs mogelijk dat tijdens het presidentschap van Temer er een nieuwe en dus vierde Latijns-Amerikaanse Arabische Koepel (ASPA) komt. Deze koepel dient om de Arabische Liga en de Latijns-Amerikaanse landen verder te integreren. Hoewel het er eerder op lijkt dat Michel Temer het al druk genoeg heeft met de binnenlandse Politiek van Brazilië en corruptiedossiers tegen hem te ontlopen.

De ambassade van Brazilië in Syrië zou een belangrijke functie uitvoeren in verband met 1) het hervestigen van vluchtelingen die pro-regime zijn, 2) het afsluiten van contracten voor de heropbouw van Brazilië e, 3) de uitbouw van een vredesmissie onder druk van Rusland.

1) Temer wil Syrische vluchtelingen ontvangen die pro-regime zijn

Het wordt er allemaal niet gezelliger op als je weet dat president Temer van Brazilië een Syrio-Libanees van de tweede generatie is en een streep heeft getrokken door de hervestiging van 100.000 Syriërs vanuit de EU naar Brazilië, zoals was afgesproken met de Europese Unie onder de regering Dilma.

Na de ‘impeachment’ van president Dilma, was er nog hoop, omdat Temer zei dat hij voor de verkiezingen van 2018 in Brazilië een vluchtelingendeal ging verwezenlijken met Europa. Over hoeveel vluchtelingen het ging, was niet duidelijk. Toch blijkt nu volgens verschillende berichten in de media dat hij hiervan is afgestapt. Er zijn echter ook berichten geweest dat hij rechtstreeks met het regime van al-Assad aan het onderhandelen is om pro-regime- vluchtelingen naar Brazilië te halen.

2) Brazilië aast op contracten voor de heropbouw van Syrië

Nu blijkt dat het Syrische regime het conflict zal winnen, aast de Braziliaanse minister van Buitenlandse Zaken, Aloysio Nunos, op contracten om Syrië herop te bouwen. Toch zal het veel competitie ondervinden van landen zoals Iran, Rusland en China, omdat die een hechtere band hebben met Syrië.

Brazilië, dat zich onder Dilma openlijk heeft uitgesproken tegen het Syrische regime, wordt door Damascus nog steeds als een partner gezien. De reden hiervoor is omdat het nooit de Syrische oppositie heeft gesteund. Het Vrije Syrische Leger (FSA) was voor de Braziliaanse overheid een terroristische organisatie.

Ondertussen is er vanuit Syrië verschillende keren gevraagd aan de Braziliaanse overheid om medicamenten te leveren. Brazilië staat erom bekend om generische geneesmiddelen van goede kwaliteit te produceren.

Het zal niet makkelijk worden voor Brazilië om deel te nemen aan de heropbouw van Syrië, omdat Brazilië daarvoor zal moeten lenen bij de VS, en de VS hebben een handelsembargo ingesteld tegen Syrië. De Brazilianen zouden graag samenwerken op het vlak van transport en infrastructuur. En ondertussen is er al sprake dat er enkele bedrijven het voortouw hebben genomen. Zo is er bijvoorbeeld een Braziliaanse zeepfabriek geopend in Aleppo.

3) Moskou eist dat Brazilië een troepenmacht naar Syrië stuurt

Midden 2017 bevestigde president Poetin dat Brazilië een voorkeursland is van Rusland. Daaraan voegde Rusland toe dat als de vredesmissie (MINUSTA) in Haïti afloopt in september 2017 er een vredesmissie in Syrië welkom is. Er was namelijk een plan om drie bevrijde regio’s (bevrijd van het regime) te laten bewaken door Braziliaanse vredestroepen.

De eis van Rusland werd beantwoord door de minister van Defensie van Brazilië, Raul Jungmann, met een njet omdat Brazilië trouw wil blijven aan het kader van de VN. Het zal een nieuwe vredesmissie opstarten als dat gevraagd wordt door de VN. De belangrijkste landen die geciteerd worden als mogelijke bestemmingen van de vredesmissie zijn Libanon, omdat daar al troepen van Brazilië zijn, en de Centraal Afrikaanse Republiek, omdat daar een hoge nood aan vredestroepen is. Er wordt openlijk gesproken over het feit dat de volgende missie van Brazilië een hoger risico op slachtoffers zal hebben. Brazilië moet er, volgens de Minister van Defensie Raul Jungmann, stilaan aan beginnen te wennen dat ‘collateral damage’ bestaat.

De vraag is nu of president Temer in zijn opzet zal slagen om een graantje mee te pikken in het Syrische conflict en de heropbouw van het land. Wat duidelijk is, is dat president Michel Temer de sleutelfiguur is voor het beleid tussen Brazilië en Syrië.

Willemjan is blogger. Bekijk zijn werk op Facebook en zijn website.